Οι συμβολές και τα όρια ενός μείζονος στοχαστή

της  Ιζαμπέλ Γκαρό

μετάφραση: Μιχάλης Πάγκαλος

Ο Κλωντ Λεφόρ τη δεκαετία του 1970

Τοποθετημένη μεταξύ του Ψυχρού Πολέμου και της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ, η θεωρητική διαδρομή του Κλωντ Λεφόρ υιοθετεί και, συγχρόνως, συμβάλλει στην αποτύπωση της πορείας μιας ήττας, ήτοι της ήττας της αριστεράς του κοινωνικού μετασχηματισμού. Αν, ωστόσο, τρέψουμε αυτή τη διαπίστωση σε ανοιχτό ερώτημα, ερώτημα επίσης θεμελιωδώς «ακαθόριστο», τότε μας οδηγεί στο να θέσουμε το πιο επίκαιρο από όλα τα ζητήματα: πώς να οικοδομήσουμε και ταυτόχρονα να επανακαθορίσουμε μια αλτερνατίβα σε αυτόν τον καπιταλισμό της κρίσης και των καταστροφικών σπασμών; Διότι, ενώπιον της κρίσης και του ίδιου του αντιολοκληρωτικού λόγου, που θριάμβευσε σε βαθμό που να χάσει το αντικείμενο και ταυτόχρονα τον αντίπαλό του, μπορεί και πρέπει να τεθεί ξανά υπό ερώτηση τόσο η κρίση μιας σοσιαλδημοκρατίας που προσηλυτίστηκε στο φιλελευθερισμό, όσο και η συναφής κρίση όλης της Αριστεράς.

Ο Κλωντ Λεφόρ, από τη μεριά του, είχε καταγγείλει πίσω από την «άγρια δυναμική» του καπιταλισμού τον κίνδυνο ενός οικονομισμού που θα καταργεί την πολιτική. Και αυτό είναι το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα, διότι τις παλαιές δημοκρατικές υποσχέσεις τις διαδέχτηκε ο ρατσισμός του κράτους, οι πολιτικές της καταστολής και η στρατιωτικοποίηση του κόσμου στην προοπτική της απορρόφησης της έκρηξης των ανισοτήτων. Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα; Το ερώτημα τίθεται εκ νέου, εν μέρει εξαιτίας αυτών που, όπως ο Κλωντ Λεφόρ, πήραν το ρίσκο να ομολογήσουν τους «ευτυχείς» αρραβώνες καπιταλισμού και δημοκρατίας.