του Χρήστου Σίμου

Armin Mueller-Stahl, «Φάουστ», 2002
Η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 επέφερε πολλές ανακατατάξεις στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Όπως όλες οι οριακές στιγμές στην ιστορία των κοινωνιών, έτσι κι αυτή δίχασε το σύνολο των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, παράγοντας νέες ταυτότητες και συμμαχίες. Κατάφερε επίσης να διαπεράσει όλες τις οργανώσεις της Αριστεράς αλλά και κάποια από τα κομμάτια του αναρχικού χώρου, που στήριξαν την εξέγερση, φτιάχνοντας ένα νέο πεδίο με ιδιαίτερα πολιτικά χαρακτηριστικά. Μια νέα ευκαιρία για την ανανεωτική και ριζοσπαστική Αριστερά παρουσιαζόταν στο προσκήνιο: η συγκρότηση ενός εναλλακτικού μέσου, το οποίο θα επιχειρούσε να συμπυκνώσει όλη αυτή τη νέα κατάσταση.
Η κρίση του τύπου –φαινόμενο παγκόσμιο–, που εντάθηκε περαιτέρω με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, έχει σημαντικές επιπτώσεις τόσο στο πολιτικό σύστημα όσο και στη δημοκρατία εν γένει. Η συρρίκνωση των εφημερίδων, ο οικονομικός έλεγχος των μέσων ενημέρωσης από έναν πολύ μικρό αριθμό μεγαλοεπιχειρηματιών, όσο και η συρρίκνωση του αναγνωστικού κοινού δεν αποτελούν θετικές εξελίξεις για τη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών συνολικά. Την ίδια στιγμή, οι διαρκείς απολύσεις δημοσιογράφων, επιμελητών και διορθωτών συνιστούν πλήγμα για την ποιότητα της παρεχόμενης ενημέρωσης.
Η κρίση του Τύπου δεν αποτελεί θετική εξέλιξη για την Αριστερά. Ωστόσο, η νοσταλγία για τις «παλιές, καλές μέρες» του έντυπου Τύπου ίσως και να οδηγεί σε αδιέξοδο. Το διαδίκτυο δεν είναι «κομμουνιστική νησίδα», ούτε και σχεδιάστηκε για αυτό τον λόγο. Ωστόσο, οι δυνατότητες που προσφέρει (συνδυασμός κειμένου, ήχου, εικόνας και βίντεο) αλλά και η αμεσότητα σε σχέση με τη διάδοση μιας οποιασδήποτε είδησης ή ιδέας, το καθιστούν έναν χώρο πολύ ελκυστικό, ιδίως για τις νεότερες ηλικιακές ομάδες. Η Αριστερά δεν μπορεί να απουσιάζει από το διαδίκτυο: αντιθέτως, απαιτείται η εκπόνηση ενός συνολικού σχεδίου για την αξιοποίησή του. Οι ενστάσεις για το διαδίκτυο, ως εφήμερο και «ευτελές» μέσο είναι κατανοητές, όμως διάφορα παραδείγματα ηλεκτρονικών εγχειρημάτων από τον διεθνή χώρο αλλά και πρόσφατα εγχειρήματα που ξεκίνησαν στην Ελλάδα, είναι ικανά να πείσουν για το αντίθετο. Άλλωστε, ποιος μπορεί να φανταστεί κινηματικές διαδικασίες όπως το Κοινωνικό Φόρουμ ή την εξέγερση του Δεκέμβρη χωρίς το διαδίκτυο;
Το Rednotebook επιχειρεί να αναδεικνύει ζητήματα της επικαιρότητας μέσα από το πρίσμα των θέσεων της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η πληροφόρηση δεν είναι το πρώτο του μέλημα. Σκοπός του είναι η δημοσίευση κειμένων που πάνε πέρα από την απλή καταγραφή των γεγονότων και κειμένων που πλαισιώνουν θεωρητικά την άποψή του για τη συγκυρία. Επίσης, βασική του θέση είναι ότι κείμενα που ανακυκλώνουν ονόματα και τσιτάτα από τη μαρξιστική παράδοση με τρόπο αγιογραφικό δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στην υπόθεση του κοινωνικού μετασχηματισμού.
Το Rednotebook δημοσιεύει ανακοινώσεις σωματείων και συνδικάτων, ειδήσεις από τον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών και βιβλιοπαρουσιάσεις. Του αρέσει η ευθεία κριτική, όταν το κρίνει απαραίτητο, και φιλοδοξεί να μεταφέρει ιδέες και ειδήσεις για την αριστερά και τα κινήματα από όλον τον κόσμο. Μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης, επιχειρεί να συμβάλει με την παρέμβασή του για την οικοδόμηση μιας νέας, κοινωνικής Ευρώπης.
O Χρήστος Σίμος είναι, μαζί με τον Δημοσθένη Παπαδάτο-Αναγνωστόπουλο, αρχισυντάκτης του πόρταλ RedNotebook (rnbnet.gr)
Πίνγκμπακ: Αντιμέτωποι με την ορολογία: Η «εναλλακτική ενημέρωση» και η «δημοσιογραφία των πολιτών» « //ΠαραλληλοΓράφος//