του Βασίλη Δρουκόπουλου
Δε γνωρίζω τι κάνει τον άνθρωπο πιο συντηρητικό:
Να μη γνωρίζει τίποτε άλλο παρά το παρόν
ή τίποτε άλλο παρά το παρελθόν;
J. M. Keynes, 1926
Έχει επισημανθεί ότι η Ιστορία δεν είναι μια αυτοπροωθούμενη μηχανή, αλλά διαμορφώνεται από τα ανθρώπινα όντα τα οποία, συνειδητά ή ασυνείδητα, δρουν στον τρέχοντα χρόνο σ’ έναν κόσμο που έχουν κληρονομήσει από το παρελθόν. Έχει επίσης διατυπωθεί η άποψη ότι το όριο μεταξύ παρελθόντος και παρόντος δεν ρυθμίζεται από ένα μαθηματικά υπολογισμένο χρονολογικό διάστημα. Γεγονότα με πολύ μικρή απόσταση από το σήμερα μπορεί να μας φαίνονται απομακρυσμένα και χωρίς ενδιαφέρον ενώ άλλα, πολύ πιο μακρινά στο χρόνο, να μας εκδηλώνονται ως πιο οικεία και προσιτά.
Με αυτές τις σκέψεις διαβάζοντας πρόσφατα το άρθρο του συναδέλφου Μ. Ψαλιδόπουλου Έλληνες διανοούμενοι και οικονομική κρίση,[1] το οποίο αναφέρεται στο ελληνικό χρεοστάσιο του 1932 και στην κρίση που είχε προηγηθεί, αναλογίστηκα τις ομοιότητες και διαφορές με τη σημερινή κατάσταση τόσο σε σχέση με τα πραγματικά γεγονότα όσο και με τις διατυπωμένες απόψεις εκείνης και της σημερινής εποχής για τα αίτια και την αντιμετώπιση της κρίσης.
I. Συνοπτικά και αρκετά σχηματικά, καταγράφω τα πιο σημαντικά, πριν από 80 χρόνια, συμβάντα. O Κ. Βεργόπουλος[2] παρατηρεί ότι, παρά τη σταθεροποίηση του 1928, δηλαδή με τη σύνδεση της δραχμής με την αγγλική λίρα «η ελληνική οικονομία, κυρίως λόγω του βάρους του προσφυγικού ζητήματος, δεν είχε παύσει να κινείται υπό καθεστώς εκτάκτου ανάγκης δηλαδή με συνεχή κρατική παρέμβαση και προστασία, με οργανικά δυσεπίλυτα δημοσιονομικά προβλήματα, των οποίων η λύση συνεχώς αναστελλόταν χάρη στα πραγματοποιούμενα από το εξωτερικό δάνεια».
Τον Σεπτέμβριο του 1931 η Βρετανία εγκαταλείπει τη χρυσή βάση, με άλλα λόγια τη σταθερή βάση του εθνικού της νομίσματος απέναντι στον χρυσό και υποτιμάται αμέσως κατά 20%. Όμως, ο πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος επέμενε ότι η εγκατάλειψη από την Ελλάδα του «κανόνα του χρυσού» θα επέφερε νομισματική αστάθεια και θα ήταν καταστροφή για τη χώρα ενώ ορίζεται «αμέσως μια νέα ισοτιμία ισοδύναμη με την προηγούμενη, με βάση, αυτή τη φορά, το δολλάριο… στην αυξανόμενη ζήτηση χρυσού και ξένου συναλλάγματος η κυβέρνηση δεν αντέδρασε… Συνέχεια ανάγνωσης →
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...