ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
του Κωνσταντίνου Τσουκαλά
To νέο βιβλίο του Κωνσταντίνου Τσουκαλά, Ελλάδα της λήθης και της αλήθειας. Από τη μακρά εφηβεία στη βίαιη ενηλικίωση, με το οποίο εγκαινιάζεται η σειρά «50 χρόνια Θεμέλιο, 1963-2013»,παρουσιάζεται την Τρίτη 18 Δεκεμβρίου, στις 12 το μεσημέρι, στη Στοά του Βιβλίου, από τον Τάκη Καφετζή, τον Αντώνη Λιάκο, τον Ηλία Νικολακόπουλο, τον Γιώργο Σταθάκη (συντονιστής: Παύλος Τσίμας). Ξεκινώντας από τη διάχυτη απόγνωση και τη γενικευμένη οργή του ελληνικού λαού, το βιβλίο επιδιώκει μια διαφορετική ανάγνωση των αιτίων τη κρίσης, εκτιμώντας το ιστορικό πλαίσιο, τις «ιδιαιτερότητες» της ελληνικής κοινωνίας και το μεταλλασσόμενο ευρωπαϊκό περιβάλλον. Σήμερα, γράφει, «ο κοινωνικός πλούτος ανακατανέμεται υπέρ των ήδη πλουσίων, τα μεσοστρώματα αποσυντίθενται, οι μάζες εξαθλιώνονται, ο κοινωνικός ιστός εκρήγνυται και οι παραδοσιακές συμμαχίες και ισορροπίες καταλύονται. “Λύσεις” μπορεί να προκύψουν μόνο ως αποτέλεσμα ριζικών πολιτικών ανατροπών». Προδημοσιεύουμε σήμερα ένα κεφάλαιο από αυτή τη θερμή συνηγορία υπέρ του κοινωνικού, της αλληλεγγύης, της «ανθρώπινης κατάστασης» που χάνεται. Γιατί, όπως είπε ο Αντρέ Μαλρώ και μας θυμίζει ο Κ. Τσουκαλάς, «μια ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει τίποτε, τίποτε όμως δεν αξίζει όσο μια ανθρώπινη ζωή».
ENΘΕΜΑΤΑ

Szilard L. Marossy, «Άγιος Γεώργιος»
O τεχνοκρατικός νεοφιλελεύθερος λόγος δεν είναι μόνο αντιδραστικός και ανιστορικός, αλλά και θεολογικός. Στο εξής άλλοι Θεοί, κυρίως δε νέοι, «άγνωστοι Θεοί», δεν συγχωρείται πλέον ούτε να υπάρχουν ούτε να κάνουν την εμφάνισή τους. Οι αυτόκλητοι Μωυσήδες αρκούνται λοιπόν στο να κηρύσσουν τον ήδη γνωστό και ιδεολογικά αποστεωμένο λόγο του Κυρίου, επικαλούμενοι απλώς ένα προκωδικοποιημένο θέλημα που κανείς δεν δικαιούται να συζητήσει, να αμφισβητήσει ή ακόμα και να ερμηνεύσει. Στο όνομα του μοναδικού Θεού, οι προφήτες δεν έχουν παρά να αποκαλύπτουν και να εντέλλονται. «Ξεχάστε εκείνα που ξέρατε, ανασκουμπωθείτε, εργαστείτε σκληρά, μη διεκδικείτε τίποτε, σοβαρευτείτε, πειθαρχήστε, υποταχθείτε, αποκηρύξτε εκείνα στα οποία είχατε πιστέψει και, κυρίως, μετανοήστε για αυτό που έχετε κάποτε υπάρξει». Όπως θα μπορούσε να έχει πει ο Πιραντέλλο, είστε και πρέπει να είστε εκείνοι που σας λέμε πως είστε, επειδή έτσι μας αρέσει. Ακόμα και ως αόρατος, ίσως μάλιστα επειδή ακριβώς είναι αόρατος, ο Θεός ομιλεί τη μόνη «α-λήθεια». Συνέχεια ανάγνωσης