Επιστολές του Μάριου Σούση και του Πωλ Ισαάκ Χάγουελ σχετικά με το άρθρο της Α. Μ. Δρουμπούκη

WEB ONLY- MONO ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΤΩΝ ΕΝΘΕΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ «ΑΥΓΗΣ»

1. Επιστολή του Μάριου Σούση

 Αξιότιμε Κύριε Διευθυντά.

Σχολιάζοντας το άρθρο της κας Άννας Μαρίας  Δρουμπούκη  («Ενθέματα», Η Αυγή, 10.2.2013) επιθυμώ προς άρση των παρεξηγήσεων και αποφυγή λανθασμένων συμπερασμάτων να παρατηρήσω τα ακόλουθα

Από προσωπική  εμπειρία που έχω αποκτήσει σε αναζήτηση διαφόρων εγγράφων και αναφορών στα αρχεία του ιστορικού αρχείου του Υπ.Εξ. βρήκα πάντοτε πρόσφορο έδαφος για οποιαδήποτε αναζήτηση σχετικά με διάφορες  εργασίες μου, που αναφέρονται στα αρχεία Υπ.Εξ.  Κατά συνέπεια, μπορώ να βεβαιώσω ότι ποτέ δεν αντιμετώπισα «ιδιοκτησιακό καθεστώς», εκ μέρους της κας Τομαή , όπως ισχυρίζεται η αα Δρουμπούκη. Αντιθέτως,  πληθώρα ερευνητών που κατακλύζουν τα περιορισμένα γραφεία του Αρχείου του Υπ.Εξ. εξυπηρετούνται το γρηγορότερο δυνατό.

Όσον αφορά την ανάθεση του εκπροσώπου του Ολοκαυτώματος από τον Υπουργό των Εξωτερικών εις την κα Τομαή βρίσκω ότι στο πρόσωπο της εκφράζεται η καλύτερη δυνατή επιλογή και για την μέχρι σήμερα προσφορά της αλλά και η προσωπικότητα της Κας Τομαή εγγυάται την καλύτερη αντιμετώπιση στο εν λόγω θέμα από οποιονδήποτε άλλον, γεγονός που αποδεικνύεται τόσο από το συγγραφικό έργο της όσο και από την παρουσίας της  στις εκδηλώσεις στην Ελλάδα αλλά και  στα διάφορα διεθνή συνέδρια.

Βεβαίως η κα Τομαή έχει δεχθεί πάμπολλες και  ποικίλες επιθέσεις από διαφόρους,  για την μέχρι σήμερα στάση  της στην αντιμετώπιση του σοβαρότατου θέματος του Ολοκαυτώματος

Oσον αφορά τον «εξωραϊσμό των γεγονότων» της εξέγερσης από τους Έλληνες εβραίους στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, στις 7.10.1944 η κα Τομαή δεν υπερβάλλει καθόλου, δεδομένου ότι ένας εκ των κυριοτέρων αναμνησιογράφων της εποχής ο Αλβέρτος Μενασσέ Ιατρός στο βιβλίο του «BIRKENAU»,   έκδοση Ισραηλιτικής Κοινότητος Θεσ/νίκης 1974 (μετάφραση εκ των αγγλικών Copyright 1947 by Issak Satiel, 16 Elliot Place, New York 52, NY).  Aναφέρει, στη σελίδα 70: «Από αυτούς 300 ήταν Εβραίοι που μόλις είχαν φθάσει από την Ελλάδα» με την 22α αποστολή της 2 Απριλίου 1944. «Τον Ιούλιο του 1944 ενώ τα κρεματόρια εργάζονται πυρετωδώς, το προσωπικό αρχίζει να διαμαρτύρεται. Οι τριακόσιοι Έλληνες Εβραίοι τίθενται επικεφαλής των δυσαρεστημένων». Και πιο κάτω, στη σελίδα 72, «το προσωπικό του Κρεματορίου αποπειραθεί μίαν έξοδο, όμως αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει  όταν αντίκρισε το στρατό που κατέφθασε αμέσως. Ψάλλοντας τον ελληνικό εθνικό ύμνο, τριακόσιοι Έλληνες θάφτηκαν μόνοι τους, κάτω από τα ερείπια του κρεματορίου των. Δυστυχώς, το θάρρος και η αυτοθυσία απεδείχθησαν αδύναμα μπροστά στην ισχύ των όπλων». Και στη σελίδα 73: «Σαράντα οκτώ ώρες μετά την ανταρσία, οι απαίσιες καμινάδες ξερνούν και πάλι τις αιώνιες και απαίσιες φλόγες των εκαίγοντο τα πτώματα των ηρώων».

Αλλά και ένας ακόμα διακεκριμένος Ιστορικός,  ο Martin Gilbert στο βιβλίο του The Holocaust, στη σελίδα 743, αναφέρει: «More than three hundred Greek Jews were among the Sonderkommando preparing for revolt, […]».

Κατά συνέπεια,  έπειτα από τις ανωτέρω μαρτυρίες η κα Δρουμπούκη ευρίσκεται εις σαφή πλάνη πληροφορημένη λανθασμένα από «τις τόσες καταγγελίες» των ανιστόρητων «ειδικών».

Οσον αφορά την ψηφιακή αποστολή του τεράστιου όγκου των συμμαχικών αρχείων του Bad Arolsen, θέλω να σας  πληροφορήσω ότι το ελληνικό κράτος αυτή την στιγμή δεν δύναται να χρηματοδοτήσει την έκθεση του περιπτέρου στο Άουσβιτς, λόγω της οικονομικής κρίσης, τα σχέδια του οποίου λιμνάζουν στο γραφείο της κας Τομαής εις αναμονή χρηματοδότη. Κατά συνέπεια, ήταν αδύνατο να δώθει το ποσόν των 300.000 € πλέον των λοιπών εξόδων δεδομένου οτι  ο οποιοσδήποτε ερευνητής θα μπορούσε να  διερεύνηση τα αρχεία  μέσω του, Bad Alorsen Γερμανίας,   Yad Vashem  Ισραήλ,  Holocaust Μemorial Museum ΗΠΑ.

 Κατά συνέπεια, καλώς ο υπουργός εξωτερικών κος Αβραμόπουλος τοποθέτησε στη θέση της ειδικής Απεσταλμένης του Ολοκαυτώματος την κα Τομαή.

Θα συνιστούσα στην κα Άννα Μαρία  Δρουμπούκη να περιορισθεί στο έργο της υποψήφιας διδάκτορος,  στις επιτυχημένες της ενημερώσεις, όπως έκανε κατά την ημέρα του Ολοκαυτώματος με την εμπεριστατωμένη ομιλία της και να μην  υποκύπτει σε αλλότριες σκοπιμότητες .

 Ευχαριστώ για την φιλοξενία

 Μάριος Σούσης, επιζών του Ολοκαυτώματος ως κρυμμένο παδί

 Πρόεδρος του Συλλόγου Απογόνων του Ολοκαυτώματος

2. Eπιστολή του Πωλ Ισαάκ Χάγουελ

Αξιότιμε κύριε Διευθυντά,

 Διάβασα με πολλή προσοχή το άρθρο της κυρίας Άννας Μαρίας Δρουμπούκη στα «Ενθέματα» της εγκρίτου εφημερίδας σας Η Αυγή, στο φύλλο της Κυριακής, 10 Φεβρουαρίου 2013 ,και με τίτλο «Η Φωτεινή Τομαή, το Ολοκαύτωμα και η δεοντολογία».

Ο τίτλος και μόνο προϊδεάζει ως προς το «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω».  Θεωρώ υποχρέωσή μου να απαντήσω στο δημοσίευμα διότι το Ολοκαύτωμα δεν είναι ένα γεγονός το οποίο αβασάνιστα μπορεί να «πιπιλίζεται» από την/τον οιανδήποτε/οιονδήποτε ούτε βέβαια να συσχετίζεται λ.χ. με την… προσβασιμότητα ή μη ενός αρχείου!  Αυτά και αυτό είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ (και όχι επιεικώς).

Αναφέρει επί λέξει στο άρθρο της η ανωτέρω κυρία τα εξής και παραθέτω:

Η ανεπάρκεια της Φ. Τομαή έχει αποδειχθεί πολλάκις με τα «επιστημονικά» της συγγράμματα, που βρίθουν λαθών, ανακριβειών και υπερβολών, εύκολα ανιχνεύσιμων κι απ’ τον πιο αρχάριο σε θέματα Ολοκαυτώματος. Η προσπάθειά της να εξωραΐσει τις ελληνοεβραϊκές σχέσεις διαστρεβλώνοντας γεγονότα, χωρίς να θίγει προβληματικές όψεις της διμερούς συνύπαρξης, και όχι μόνο κατά την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου, η αναπαραγωγή επικίνδυνων «πατριωτικών» μυθολογιών, από τις οποίες η ιστοριογραφία της δεκαετίας του ’40 απελπισμένα προσπαθεί να απαλλαγεί, (όπως ο μύθος για «νέο Κούγκι και Μεσολόγγι» στο Άουσβιτς, με τη «“σύσσωμη ελληνική εξέγερση” των τριακοσίων Eλληνοεβραίων»), δεν συνιστούν στοιχεία που θα έπρεπε να προβληματίσουν την κυβέρνηση, μετά και τις τόσες καταγγελίες των ειδικών;**

(όπου οι δυο αστερίσκοι ** παραπέμπουν σε ένα προηγούμενο και ανάλογου ύφους και περιεχομένου πόνημά της)

 Δεν ξέρω τι να πρωτοθαυμάσω και τι να πρωτοσχολιάσω σε αυτό το κείμενο.  Αλλά ας τα πάρω από την αρχή:  Η δήλωση περί ανεπάρκειας της κυρίας Φ. Τομαή υποδηλώνει πως η αρθρογράφος θεωρεί τον εαυτό της επαρκή και ειδικό για να κρίνει τις/τους άλλες/άλλους επί του θέματος και μάλιστα, από το ύφος του γραπτού της λόγου, ίσως τη μοναδική!  Αναφέρεται στα συγγράμματα της κυρίας Τομαή με τον απαξιωτικό και προσβλητικό επιθετικό προσδιορισμό ως επιστημονικά εντός εισαγωγικών.  Δεν βρίσκω δικά της πονήματα σχετικά με το θέμα αλλά ούτε και τεκμηριώνει τον απαράδεκτο χαρακτηρισμό της.  Ίσως επειδή η ίδια είναι κατά την άποψή μου ανεπαρκώς καταρτισμένη σε θέματα Ολοκαυτώματος, γι’ αυτό βρίσκει ότι τα συγγράμματα της κυρίας Τομαή βρίθουν λαθών, ανακριβειών και υπερβολών, εύκολα ανιχνεύσιμων κι απ’ τον πιο αρχάριο σε θέματα Ολοκαυτώματος (sic).  Περιμένω να μου επισημάνει τα λάθη, τις ανακρίβειες αλλά και τις υπερβολές(!) διότι εγώ δεν μπορώ να τις εντοπίσω (άρα είμαι λιγότερο από αρχάριος!).  Και όσον αφορά τον όρο ελληνοεβραϊκές σχέσεις, η ίδια ως κατά δήλωσή της υποψήφια δρ Ιστορίας, θα έπρεπε να γνωρίζει ότι τέτοιος όρος δεν υφίσταται (να υποθέσω ανεπάρκεια γνώσης του Ελληνικού Συντάγματος και ορολογίας εκ μέρους της;).

Και φθάνω στο «ζουμί» αυτής της παραγράφου, στο κομμάτι στο οποίο κάνει αναφορές στην ιστορία των Εβραίων Ελλήνων για το διάστημα 1941-1945 έτσι όπως αυτή παρουσιάζεται στο βιβλίο της κυρίας Τομαή, Έκδοση του Υπουργείου Εξωτερικών, Έλληνες στο Άουσβιτς-Μπιρκενάου.  Εδώ η κυρία Δρουμπούκη όχι μόνο απαξιώνει τα πάντα αλλά προσβάλει βάναυσα την ιερή μνήμη των εξοντωθέντων Ελλήνων στο Άουσβιτς, τη μνήμη των επιζησάντων, την μνήμη των Εβραίων Ελλήνων, κοντολογίς τη μνήμη και την ιστορία ΟΛΩΝ των Ελλήνων με το να ορίζει την καταγραφή αυτών των γεγονότων ως αναπαραγωγή επικίνδυνων «πατριωτικών» μυθολογιών.  Ειρωνεύεται με διπλά εισαγωγικά(!) τη σύσσωμη Ελληνική εξέγερση των τριακοσίων Εβραίων Ελλήνων Sonderkommandos στο Μπιρκενάου, την οποία πολύ ορθά η κυρία Τομαή την θεωρεί συνέχεια προηγούμενων ιστορικών σελίδων δόξας και τιμής του διαχρονικού Ελληνισμού όπως το Κούγκι και το Μεσολόγγι (Η μητέρα μου ακόμη δακρύζει όταν θυμάται τον πρώτο εξάδελφό της Μόνι Μπεράχα, αριστούχο του ΕΜΠ, ο οποίος σκοτώθηκε στην εξέγερση).  Μήπως επίσης ενοχλεί την αρθρογράφο σας που το βιβλίο φέρει στον τίτλο του τον όρο ΕΛΛΗΝΕΣ και στο εξώφυλλο τη Γαλανόλευκη;  Μήπως ενοχλεί την ίδια και άλλους «ειδικούς» που καταγγέλλουν (αλήθεια τι;) ότι το βιβλίο αποπνέει ΕΛΛΑΔΑ;  Μήπως την ενοχλεί το περιεχόμενο, όπως λ.χ. η αναφορά στον πατέρα μου Λεών Χάγουελ [Υποδεκανέα του 50 Σ/τος Πεζικού τραυματισθέντα στο Αλβανικό μέτωπο, έγκλειστο στο Άουσβιτς με αριθμό 118633] ο οποίος σε ανύποπτο χρόνο κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στην Κρατική Τηλεόραση της ΕΤ3 ανέφερε με συγκίνηση το πως, με τη άφιξή τους στο Στρατόπεδο, αποφάσισαν να μιλούν μόνο ΕΛΛΗΝΙΚΑ για ελπίδα και δέσιμο με την ΠΑΤΡΙΔΑ που τους είχαν εξαναγκάσει να αφήσουν πίσω;  Μα, το Ολοκαύτωμα δεν είναι και δεν πρέπει να είναι αφορμή και αιτία παραγωγής οίκτου, ούτε να προσφέρεται προς αλλότρια εκμετάλλευση και προώθηση ιδιοτελών σκοπών.

Όμως θα συμφωνήσω πλήρως με την αρθρογράφο ως προς το σκέλος ότι πρέπει να προβληματιστεί η κυβέρνηση, όχι όμως για τους λόγους τους οποίους επικαλείται η ίδια.  Η κυβέρνηση –το κράτος– πρέπει να προβληματιστεί διότι αμέλησε τόσο καιρό να γαλουχήσει, να παιδεύσει και να εκπαιδεύσει την κοινωνία ως προς το αναπόσπαστο του Εβραϊκού Ελληνισμού από τον Εθνικό κορμό.  Ενώ η Πατρίδα μας έχει το ηθικό πλεονέκτημα και το έρεισμα της πλήρους χειραφέτησης όλων ανεξαιρέτως των πολιτών της ήδη από το 1830, ενώ ουδέποτε ανέχθηκε ή νομοθέτησε διακρίσεις, εντούτοις σήμερα, από αμέλεια δικιά μας, εμφανίζονται οι γειτονικές μας χώρες με το αμφιλεγόμενο παρελθόν τους, ως τιμητές των Εβραϊκής ταυτότητας κατοίκων τους και η Ελλάδα μόλις τώρα ξυπνάει από το λήθαργο.  Πρέπει να προβληματιστεί η Κυβέρνηση ότι η καλοπροαίρετη αμέλεια οδηγεί σε ατραπούς όπως λ.χ. όψιμα σήμερα να ασχολούνται πολλοί με το Ολοκαύτωμα και, μάλιστα, με τους τρόπους διδασκαλίας του (!) οργανώνοντας σεμινάρια ανά τη χώρα χωρίς οι περισσότεροι να κατέχουν επαρκώς το θέμα και μερικοί να μην γνωρίζουν καν τον ορισμό του Ολοκαυτώματος!  Η ζημιά είναι Εθνική.

Εν τέλει, δράττομαι της ευκαιρίας και της φιλοξενίας σας, για να ευχαριστήσω δημόσια την κυρία Τομαή η οποία έκανε έργο το χρέος μας αυτό της διατήρησης και της μετάδοσης της μνήμης αυτών των τραγικών και, συνάμα, λαμπρών σελίδων της ιστορίας του Εβραϊκού Ελληνισμού.

Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία.

Πωλ Ισαάκ Χάγουελ