Στα Ενθέματα στο φύλλο της 24ης Μαρτίου

Στα «Ενθέματα» στο φύλλο της 24ης  Μαρτίου

(που κυκλοφορεί Σάββατο 23 Μαρτίου)

Kείμενα των: Θόδωρου Παρασκευόπουλου, Στέφανου Βαμιεδάκη, Mάρκου Βογιατζόγλου, Αποστόλη Καψάλη, Γιώργου Κουκουλέ, Ιωάννας Μεϊτάνη, Άλκη Ρήγου, Στρατή Μπουρνάζου.

José Manuel Merello, «Γυναίκα στα κόκκινα»

Κυπριακό κούρεμα: σε κρίση το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα; Ενώ οι εξελίξεις τρέχουν, ο Θόδωρος Παρασκευόπουλος εξηγεί τους λόγους και τις επιπτώσεις της απόφασης του Eurogroup και σχολιάζει την απόφαση της κυπριακής Βουλής.

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ 2013

 Αποσπάσματα από τις τοποθετήσεις στην εκδήλωση που οργάνωσαν «Ενθέματα» και RedNotebook, την Τετάρτη 20 Μαρτίου, με συντονιστή τον Πέτρο Λινάρδο-Ρυλμόν, στο Στέκι Μεταναστών-Κοινωνικό Κέντρο (Τσαμαδού 15), με αφορμή το 35ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ.

Να επανεφεύρουμε την έννοια του συνδικαλισμού: Στέφανος Βαμιεδάκης.

Πέραν της γενικής απεργίας: Μάρκος Βογιατζόγλου

Κίνημα σημαίνει κίνηση, ζωντάνια, αντιπαράθεση ιδεών: Αποστόλης Καψάλης

Μπορεί να υποκατασταθεί το συνδικάτο; Γιώργος Κουκουλές.

Ο Σαλβαδόρ Πουτζ και τα εγκλήματα του φρανκισμού. Η Ιωάννα Μεϊτάνη (στη μόνιμη στήλη «Αντικλίμακα» που διατηρεί μαζί με τον Κώστα Αθανασίου) γράφει για τον αγωνιστή Σαλβαδόρ Πουτζ, έναν από τους δύο τελευταίους Ισπανούς που εκτελέστηκε, σε ηλικία 25 χρονών, από το καθεστώς του Φράνκο.

Σκέψεις για τις προτάσεις μας για τις αλλαγές στο πολιτικό σύστημα. Ο Άλκης Ρήγος παρεμβαίνει στη συζήτηση που έχει ανοίξει όσον αφορά τη στάση της Αριστεράς στη συνταγματική αναθεώρηση, και γενικότερα τις αλλαγές στο πολιτικό σύστημα: «Η “πανάκεια” των αμεσοδημοκρατικών “λύσεων”, που προβάλλεται λόγω της αντιδημοκρατικής πορείας της έμμεσης κοινοβουλευτικής δημοκρατία, εκτιμώ ότι δεν μπορεί να συγκροτήσει σαφή προγραμματικό λόγο, ούτε να αντιμετωπίσει τις σύνθετες σημερινές πραγματικότητες».

Κηλίδα ανεξίτηλη. Ο Στρατής Μπουρνάζος για την αθώωση Κασιδιάρη: «Όσοι ήμασταν στην αίθουσα, νιώσαμε ένα αίσθημα ασφυξίας από αυτό το αηδέστατο σύμπλεγμα χρυσαυγιτών-λειτουργών της Θέμιδος-μεγαλοδικηγόρου-Λαγού-Παππά-“αρνακίου”-κατηγορούμενου. Κι όμως, μέσα στην αίθουσα, υπήρχε κάτι που έλαμπε: τα πρόσωπα της Μ. Βαβαγιάννη, της Μ. Δαλιάνη, του Κ. Διαλυνά και της Κλ. Παπαπαντολέων. Κι όσο τα ξαναφέρνω στο μυαλό, παίρνω θάρρος, σκέφτομαι ότι θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για το δίκιο».

WEB ONLY–Γιορτάζοντας την «Εκατονταετηρίδα της Ελληνικής Παλιγγενεσίας» (1930). Ο Χρήστος Τριανταφύλλου γράφει για τον εορτασμό της εκατονταετίας της Επανάστασης του 1821, στην Αθήνα και άλλες πόλεις, και τα συμβολικά της νοήματα και τους ισχυρότερους «τόπους» της νεοελληνικής ιστορικής κουλτούρας.  

H σημασία ενός κλαδικού σωματείου την εποχή του Μνημονίου

MΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ 35ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΓΣΕΕ-5

συνέντευξη του Κώστα Βουρεκά

(από το RedNotebook http://www.rednotebook.gr/details.php?id=9014)

Με αφορμή το 35ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, τα Ενθέματα της Κυριακάτικης Αυγής και το Red Notebook επιμελήθηκαν ένα αφιέρωμα με τίτλο #συνδικαλισμός 2013 στην Ελλάδα. Σήμερα, ο Κώστας Βουρεκάς, μέλος του Δ.Σ. Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, εξηγεί τη σημασία της οργάνωσης σε ένα κλαδικό σωματείο στην εποχή της εξαφάνισης των κλαδικών συμβάσεων, μας μιλά για τα άμεσα σχέδια του ΣΜΤ, και αποτιμά την εμπειρία από τη λειτουργία του Πρωτοβάθμιου Συντονισμού.
ΕΝΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ REDNOTEBOOK

Την τελευταία τριετία, κάθε επιμέρους εργατικός αγώνας έρχεται αντιμέτωπος με ένα «συνολικό» πρόγραμμα «αναμόρφωσης» της κοινωνίας και της οικονομίας –το Μνημόνιο. Ως εκ τούτου, η διαπραγματευτική ισχύς των σωματείων μοιάζει πια εξαιρετικά περιορισμένη και η κοινωνική σύγκρουση παίρνει υποχρεωτικά τη μορφή της κεντρικής πολιτικής («να φύγει η κυβέρνηση», «η αυτοί ή εμείς»). Με αυτή την έννοια, ποιούς λόγους έχει κανείς σήμερα να οργανωθεί σ΄ ένα κλαδικό σωματείο όπως το ΣΜΤ, με δεδομένη μάλιστα την ουσιαστική κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων;

Κατ’ αρχήν πρέπει να πούμε ότι ως Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών δεν θεωρούμε την μάχη των κλαδικών (και λοιπών) συμβάσεων μία μάχη χαμένη από χέρι, την οποία πρέπει να αποφύγουμε να δώσουμε. Αντίθετα, ετοιμαζόμαστε να πάρουμε πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση, με αφετηρία τον συντονισμό με επιχειρησιακά και λοιπά κλαδικά σωματεία του τεχνικού κλάδου, στην κατεύθυνση κοινών παρεμβάσεων, π.χ. κοινές εξορμήσεις σε εργασιακούς χώρους. Εξάλλου το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών ιδρύθηκε το 2000 και υπέγραψε πρώτη φορά Συλλογική Σύμβαση Εργασίας το 2007 – συνεπώς έχει στο ενεργητικό του αρκετά χρόνια δράσης χωρίς ΣΣΕ, έστω και σε συνθήκες πολύ διαφορετικές από σήμερα.

Με τα παραπάνω δεν προσπαθώ να αποφύγω την ερώτηση. Ο σπουδαιότερος λόγος είναι η διατήρηση και η ενίσχυση της εργατικής αλληλεγγύης στον κλάδο, αλληλεγγύη που σήμερα είναι πιο απαραίτητη από ποτέ. Πέρα από το τεράστιο θέμα των απολύσεων, οι εργαζόμενοι στον κλάδο (και όχι μόνο) αντιμετωπίζουν το μεγάλο πρόβλημα των -συχνά και πολύμηνων- καθυστερήσεων της πληρωμής τους. Η πολύμορφη υποστήριξη του Σωματείου, που περιλαμβάνει παρεμβάσεις σε εργασιακούς χώρους, παραστάσεις διαμαρτυρίας σε εργοδότες, παρουσία στις επιθεωρήσεις εργασίας, ενημέρωση των εργαζόμενων για τα δικαιώματά τους (δεν έχει καταργηθεί άλλωστε και ολόκληρο το αστικό δίκαιο), έχει αποδειχθεί σε αρκετές περιπτώσεις η μοναδική ουσιαστική αρωγή σε συναδέλφους που αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα στον εργασιακό τους χώρο.

Αξίζει εδώ να αναφέρω μία νέα πρωτοβουλία του Σωματείου, η οποία τώρα κάνει τα πρώτα της βήματα, και απευθύνεται στους άνεργους και υποαπασχολούμενους συναδέλφους, που αποτελούν πλέον πολύ σημαντικό ποσοστό των μελών μας. Πρόκειται για την κάρτα ανεργίας που σκοπεύει να εκδώσει το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, με σκοπό να καταγράψει την ανεργία στον κλάδο, να προχωρήσει στην οργάνωση των ανέργων και να δημιουργήσει εκείνες τις δομές αλληλεγγύης, σε συνεργασία και με τους αγωνιζόμενους ανθρώπους άλλων χώρων (γιατροί, μεταφορές, γειτονιές, κ.ά.), που θα είναι σε θέση να βελτιώσουν άμεσα πτυχές της καθημερινότητάς τους. Πρόκειται για ένα ανοιχτό ζήτημα της δράσης του Σωματείου.