Φτώχεια, πλούτος και στρατηγικές αντιμετώπισης: Το πρόγραμμα του συνεδρίου του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ

Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ (Γραφείο Βρυξελλών, Παράρτημα Ελλάδας),  σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Attac (European Attac Network, EAN)

Συνέδριο: Η συγκέντρωση του πλούτου και η αυξανόμενη φτώχεια: αίτια, τάσεις και στρατηγικές αντιμετώπισης

 18–20 Απριλίου 2013 Ξενοδοχείο Αμαλία, Λεωφόρος Αμαλίας 10, Σύνταγμα, Αθήνα

Βερολίνο, Αλεξάντερπλατς, Γενάρης 2013

Πέμπτη, 18 Απριλίου

18:00 – 20.00

Καλωσόρισμα και εισαγωγή

Klaus Sühl, Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ, Διευθυντής του Γραφείου Βρυξελλών

Μαρίκα Φραγκάκη, Attac Hellas

Hugo Braun, Attac Germany

Εισαγωγή – Εστίαση στην Ελλάδα

Η φτώχεια στην Ελλάδα της κρίσης: τάσεις, προκλήσεις και προοπτικές

Διονύσης Μπαλούρδος, διευθυντής ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών

 

Παρασκευή, 19 Απριλίου

9.30 – 11.30

Ποιος είναι φτωχός, ποιος είναι πλούσιος; Η κατανομή του πλούτου στην Ευρώπη

Φτώχεια και συγκέντρωση πλούτου: αίτια και τάσεις

Εισηγήσεις:

• Η συγκέντρωση του πλούτου στην Ευρώπη: τάσεις και αίτια

Brid Brennan, Transnational Institute

• Οι επιπτώσεις της αυξημένης συγκέντρωσης πλούτου στους ανθρώπους, τις δημόσιες παροχές, τα συστήματα πρόνοιας και την κοινωνική συνοχή

Michaela Moser, European Anti-Poverty Network

«Αριστερά και Αστικός Πολιτικός Κόσμος, 1940-1960»: οι περιλήψεις των ανακοινώσεων του συνεδρίου

 «Αριστερά και Αστικός Πολιτικός Κόσμος, 1940-1960»:

Τετάρτη 17 Απριλίου-Σάββατο 20 Απριλίου 2013

Αμφιθέατρο Σάκη Καράγιωργα ΙΙ, Πάντειο Πανεπιστήμιο

 Οργανωτική Επιτροπή: Αικ.Αρώνη-Τσίχλη, Στ. Παπαγεωργίου, Π. Παπαστράτης, Μ.Λυμπεράτος

 ΟΙ ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ

Από το Διχασμό στον Εμφύλιο: Διερευνώντας τη στάση των προσφύγων του ΄22 στην Αττική και στη Μακεδονία

Αγτζίδης Βλάσης, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Η πλήρης ανατροπή των κοινωνικών και ιδεολογικών παραμέτρων στον ελλαδικό χώρο μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, επέτρεψε να δημιουργηθεί μια κρίσιμη μάζα ώστε να εμφανιστούν νέες δυνάμεις και προσεγγίσεις που ανέτρεπαν τις παραδοσιακές κατεστημένες ισορροπίες. Στις κοινωνικοπολιτικές αντιθέσεις του Μεσοπολέμου διακρίνεται μια μετασχηματισμένη επιβίωση του Διχασμού σε συνθήκες ακραίας πόλωσης και αντιπαράθεσης μεταξύ γηγενών και προσφύγων. Σημαντικό –έως καθοριστικό- ρόλο στη δημιουργία αυτής της κρίσιμης μάζας είχε η παρουσία των προσφύγων του ’22, κοινωνικά ομογενοποιημένων, απειλούμενων, αποκλεισμένων και περιθωριοποιημένων, που επιζήτησαν την επιβίωση μέσα από την ανάπτυξη νέων συλλογικών μορφών οργάνωσης. Το περιβάλλον που διαμορφώθηκε με την κατάληψη της Ελλάδας από τον Άξονα, επέτρεψε στις νέες αυτές δυνάμεις να αποκτήσουν ιδιαίτερη ισχύ. Το διαφορετικό περιβάλλον σε Αττική και Μακεδονία θα επηρεάσει με συγκεκριμένο τρόπο και θα λάβει σαφείς πολιτικές μορφές κατά την περίοδο της συγκρότησης των νέων πολιτικών σχηματισμών την περίοδο της Κατοχής.

Οι Σλαβόφωνοι της Δυτικής Μακεδονίας 1936-1950, από την ενσωμάτωση στην εξώθηση. Κοινωνικές συγκρούσεις και πολιτική συμπεριφορά.

Αλεξίου Κώστας, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Στην εργασία εξετάζεται η κοινωνική και πολιτική συμπεριφορά του σλαβόφωνου πληθυσμού της Δυτικής Μακεδονίας, επιλεκτικά από το 1922 και εστιάζει στην ταραγμένη δεκαετία 1940-1950 που αποτέλεσε το κύκνειο άσμα αγώνων μισού και πλέον αιώνα, για μια αξιοπρεπή διαβίωση του και όχι μόνο. Η αναφορά στην περίοδο του Μεσοπολέμου κρίθηκε αναγκαία, για την κατανόηση της ιστορικής συνέχειας, που οδήγησε το σλαβόφωνο πληθυσμό της Δυτικής Μακεδονίας, από τον αγώνα για ενσωμάτωση στο ελληνικό κράτος, στην εξώθηση από τα όριά του. Η εργασία αυτή συντάσσεται με την τάση της Κοινωνικής Ιστορίας, αποφεύγοντας τα μεγάλα γεγονότα, αναδεικνύοντας την τοπική μικροϊστορία, την καθημερινότητα των ανθρώπων, τις αγωνίες και τις προσδοκίες τους, οι οποίες, μέσα από τη δράση, διαμόρφωσαν τελικά την ιστορική πραγματικότητα. Ειδικά στη δεκαετία 1940-1950, ο πολιτικός λόγος των πρωταγωνιστών, οι πολιτικοί ανταγωνισμοί, η ανάπτυξη του αντιστασιακού κινήματος ,ο αγώνας για τη μονοπώληση της βίας, οι αντιπαραθέσεις μεταξύ προσφύγων-εντοπίων και η τελική έκβαση των πραγμάτων,έχουν απίστευτοενδιαφέρον και ιδιαίτερη αξία, τόσο για την κατανόηση των πολιτικών εξελίξεων, όσο και για τη διαμόρφωση της πολιτικής συμπεριφοράς και δράσης του σλαβόφωνου πληθυσμού. Η μεταβολή άλλωστε, της πολιτικής συμπεριφοράς των σλαβόφωνων, που, από την ένταξή τους, προπολεμικά, στο συντηρητικό Λαϊκό κόμμα, κατέληξαν στην πλήρη ταύτισή τους με την πολιτική του ΚΚΕ, ως μονόδρομο, συνιστά πρόκληση για κάθε ιστορικό και ‘’δημιουργεί την περιέργεια, για μια βουτιά στον ιστορικό αυτό λασπότοπο, όσους κινδύνους και αν περικλείει’’.

 

Ένα ιστορικό συνέδριο στο Πάντειο

 «Αριστερά και Αστικός Πολιτικός Κόσμος στις δεκαετίες του 1940 και 1950», 17-20 Aπριλίου

(το πρόγραμμα του συνεδρίου στο τέλος του ποστ)

του Μιχάλη Λυμπεράτου και του Προκόπη Παπαστράτη

Έργο του Βάλια Σεμερτζίδη

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα τελευταία χρόνια η επιστημονική παραγωγή και η έρευνα αναφορικά με την Ιστορία της δεκαετίας του 1940 συνεχίζει να προκαλεί το ενδιαφέρον μίας πλειάδας νέων ερευνητών, ενώ το ενδιαφέρον αυτό έχει περάσει και στην δεκαετία του 1950 όπου η αντίστοιχη ενασχόληση παρέμενε μέχρι τώρα πολύ περιορισμένη. Στόχος του Συνεδρίου είναι να αποτυπώσει αυτή την έρευνα.

Παράλληλα έχει επίμονα καλλιεργηθεί η εντύπωση ότι είναι πλήρης η παραγωγή της ιστορικής γνώσης της περιόδου της Κατοχής και του Εμφυλίου. Στο πλαίσιο αυτό επιχειρήθηκε μια αλλαγή του μεθοδολογικού παραδείγματος και του επιστημονικού προτύπου, στη βάση μεταμοντέρνων προσεγγίσεων, που υποβάθμισαν τον ταξικό παράγοντα και τις σχέσεις πολιτικής εκπροσώπησης, δημιουργώντας παρανοήσεις ή αναπαράγοντας ξεπερασμένα πλαίσια ανάλυσης.

Έτσι, μέσα από τη μονόπλευρη απόδοση ιστορικού βάρους σε δευτερεύουσες αντιθέσεις και βιώματα που αφορούσαν στην ατομική εμπειρία και αποθέωναν ως ιστορική πηγή την «μαρτυρία», αναπαράχθηκε υπόρρητα η λογική των «εγκλημάτων» της Αριστεράς, ανασταίνοντας την εποχή πριν τη μεταπολίτευση, τότε που την παραγωγή του «ιστορικού» λόγου αναλάμβανε ο στρατός και οι κρατικές Επιτροπές Ασφαλείας. Μοναδικός στόχος να αναζητηθούν οι βίαιες επιβεβαιώσεις της λογικής των «τριών γύρων», ώστε να «προστατευθεί» το έθνος και νομιμοποιηθεί ο κατατρεγμός κατά των οπαδών της Αριστεράς.

 Ωστόσο, παρά τη σιγουριά κάποιων ότι οι υπάρχουσες ιστορικές αναλύσεις ολοκλήρωσαν την εικόνα της περιόδου, δεκάδες ζητήματα προκαλούν ακόμα την απορία του ιστορικού αλλά και σύγχυση στη δημόσια μνήμη. Είτε δεν επιχειρούν να δώσουν απαντήσεις είτε αρκούνται σε αντιφατικές εκτιμήσεις που αφορούν στην αναπαραγωγή των παλιών σχημάτων σκέψης. Ζητήματα που αναφέρονται στην πραγματική φύση της Κατοχής από κοινωνική σκοπιά, τον τρόπο που αναπαράχθηκαν διαιωνίστηκαν και επεκτάθηκαν οι ταξικές αντιθέσεις, το πώς συντελέστηκε η παραγωγή νέων αστικών στρωμάτων, το τι εξηγεί την εμπλοκή στη Δεκεμβριανή σύγκρουση, όταν αυτή έρχεται σε πλήρη ρήξη με την προγενέστερη πολιτική της ομαλής μετάβασης της εξουσίας που προώθησε η ηγεσία της Αριστεράς, όλα είναι θέματα απολύτως ανοικτά στην έρευνα και την ερμηνεία.