Κατά τες συνταγές αρχαίων Ελληνοθήρων μάγων της επικοινωνίας…

WEB ONLY- MONO ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΑΥΓΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΤΩΝ ΕΝΘΕΜΑΤΩΝ

Για τον Καβάφη, διά του Καβάφη…

                                                                           του Θάνου Μαντζάνα

Κ. Π. Καβάφης,. Σχέδιο του Γιάννη Κεφαλληνού

Δεν χρειάζεται ούτε επεξηγήσεις ούτε αναλύσεις το γιατί η πρωτοβουλία του Ιδρύματος Ωνάση να γεμίσει τα μέσα μαζικής μεταφοράς και πολλούς δημόσιους χώρους στην Αθήνα με στίχους από ποιήματα του Κ. Π. Καβάφη προκάλεσε τόσο έντονη συζήτηση, ακόμα και υψηλών τόνων αντιπαραθέσεις. Σε ένα έτος αφιερωμένο σε εκείνον ο ποιητής που πολύ ωραία θα μπορούσε (και μάλλον θα έπρεπε!) να είχε φέρει στην Ελλάδα το τρίτο βραβείο Νόμπελ της δεν ήταν δυνατόν να μην γίνει αντικείμενο πολιτικής – και όχι μόνο…– διεκδίκησης από πλείστες πλευρές και κατευθύνσεις. Προσωπικά δεν θέλω να εμπλακώ ούτε στο ελάχιστο σε αυτή την διεκδίκηση και όσο για τις αισθητικές, πολύ περισσότερο δε τις φιλολογικές, πτυχές του θέματος τις αφήνω στους ειδικούς σε αυτές. Ως εραστής (αν και όχι γνώστης) όμως της καλής ποίησης και κυρίως ως άνθρωπος που ο Καβάφης συνετέλεσε καθοριστικά στην διαμόρφωση της πνευματικής του οντότητας επιθυμώ απλά να καταθέσω την δική μου εμπειρία από αυτή την ομολογουμένως ασυνήθιστη παρέμβαση στα πολιτιστικά αλλά και τα δημόσια δρώμενα της καθημερινότητας. Από όλους αυτούς τους στίχους του Καβάφη που ξαφνικά υπάρχουν παντού γύρω μας ο μόνος που κράτησε το βλέμμα, την προσοχή και τελικά την σκέψη μου όλες τις φορές που τον είδα ήταν το «Ξένος εγώ ξένος πολύ» από το ποίημα Μύρης Αλεξάνδρεια του 340 μ. Χ.