Στα «Ενθέματα» αύριο Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου

Στα Ενθέματα αύριο Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου

Αποσπάσματα από το καινούργιο βιβλίο της Naomi Klein, κείμενα των: Δέσποινας Μπίρη, Κωνσταντίνου Χατζηνικολάου, Στάθη Γκότση και Όλγας Σακαλή, Νίκου Παπαδημητρίου, Δέσποινας Καταπότη, Ελένης Πορτάλιου, Γιάννη Χαλεπιανού, Τριαντάφυλλου Ε. Σκλαβενίτη και Γεωργίας Παπαγεωργίου

Γιόχαν Βαν Χελ, «Μέλλον 14», 1928

Να μιλήσουμε για το σωστό, την αγάπη, την αγανάκτηση. Αποσπάσματα από το νέο βιβλίο της Naomi Klein, This Changes Everything: Capitalism vs. the Climate, που μόλις κυκλοφόρησε: «Υπάρχουν άφθονα και ατράνταχτα οικονομικά επιχειρήματα για τη μετατόπιση από τα ορυκτά καύσιμα, όπως όλο και πιο πολλοί υπομονετικοί επενδυτές συνειδητοποιούν. Και αυτό, βέβαια, είναι αξιοσημείωτο. Αλλά δεν θα κερδίσουμε τη μάχη για ένα σταθερό κλίμα, προσπαθώντας να νικήσουμε τους φραγκοφονιάδες, παίζοντας στο γήπεδό τους, υποστηρίζοντας, λ.χ., ότι είναι πιο αποδοτικό να επενδύσουν στη μείωση των εκπομπών ρύπων σήμερα από ό,τι στην αντιμετώπιση των καταστροφών αργότερα. Θα κερδίσουμε υποστηρίζοντας ότι τέτοιοι υπολογισμοί είναι ηθικά τερατώδεις, από τη στιγμή που υπονοούν ότι υπάρχει ένα αποδεκτό τίμημα, αφήνοντας ολόκληρες χώρες να εξαφανιστούν, εκατομμύρια να πεθάνουν πάνω σε άνυδρη γη και στερώντας το δικαίωμά από παιδιά του σήμερα να ζήσουν σε έναν κόσμο γεμάτο με τα θαύματα της δημιουργίας και ομορφιές της πλάσης. (μετάφραση:  Γιάννης Χατζηδημητράκης)

Το νεοφιλελεύθερο πανεπιστήμιο: Μαθήματα από την Αγγλία. Η Δέσποινα Μπίρη αναλύει τα ζητήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι και οι φοιτητές στα αγγλικά πανεπιστήμια: «Ο πανεπιστημιακός είναι πρώτα εργαζόμενος και μετά πολίτης. Στην Αγγλία, ορισμένες συμβάσεις θέτουν το όρο οι πανεπιστημιακοί να ζητούν την άδεια του διευθυντή του τμήματός τους πριν εκφραστούν δημόσια για οποιοδήποτε θέμα σχετικό με την εργασία τους. […] Αναζητώντας τους λόγους που εισάγονται τέτοιοι όροι, πρέπει να επισημάνουμε ότι σε μια εποχή κατά την οποία τα πανεπιστήμια επιχειρούν να καλλιεργήσουν το «brand» τους, η έκφραση προσωπικών απόψεων, σχετικών με αυτές τις εξελίξεις, κρίνεται επιζήμια για το πανεπιστήμιο. Αυτή είναι και η καρδιά του προβλήματος: το πανεπιστήμιο, αργά αλλά σταθερά γίνεται εμπορική επιχείρηση, παρά αυτόνομος χώρος έρευνας και μάθησης, με ισχυρούς δεσμούς με την κοινωνία.