Στα «Ενθέματα» αύριο Κυριακή 2 Noεμβρίου

Στα «Ενθέματα» αύριο Κυριακή 2 Noεμβρίου

Βούλα Παπαϊωάννου «Πορτρέτο κοριτσιού»

1

Kείμενα των: Γιώργου Νικολαΐδη, Βαγγέλη Καραμανωλάκη, Γιάννη Μάργαρη, Έλενας Παπαδοπούλου, Ζωής Χαλιδιά, Νίκου Σαραντάκου, Ανέστη Ταρπάγκου, Κωνσταντίνου Χατζηνικολάου, Γεωργίας Βαλωμένου, Ντέιβιντ Ι. Κάπλαν, Έντουαρντ Χέλμουρ, Πρόβατο Όχι Αρνί

Η πρόνοια ως προτεραιότητα: ασκήσεις πολιτικής. Ο Γιώργος Νικολαΐδης εκθέτει βασικούς άξονες για μια ριζοσπαστική μεταρρύθμιση της παιδικής προστασίας και πρόνοιας στην Ελλάδα. «Οφείλουμε να παραδεχθούμε πως μια ριζική αλλαγή χαρακτήρα είναι δύσκολη με το υφιστάμενο δυναμικό του χώρου: ομίλους κυριών της καλής κοινωνίας, επαγγελματίες φιλάνθρωπους των ιδρυμάτων και κληροδοτημάτων, γνωστά λόμπι ή εξουθενωμένους εργαζόμενους που συμβιβάστηκαν σε μια χρόνια θέση θυματοποίησης και ανημπόριας. Αντιθέτως, χωρίς να αποκλείεται κανείς, αλλά σε μια προσπάθεια κινητοποίησης όσο περισσότερων δυνάμεων, πρέπει να δημιουργηθεί μια νέα δυναμική γενιά επαγγελματιών με κριτικές αναζητήσεις και χρηστών με αξιώσεις, που να αποτελέσουν την κινητήρια δύναμη ενός τέτοιου εγχειρήματος, να κριτικάρουν το σήμερα, να το αντιπαλεύουν στην πράξη, να αμφισβητούν και να στοχάζονται πεισματικά το ερώτημα πώς αλλιώς μπορούν να οργανωθούν τα πράγματα με τρόπο που να εξυπηρετεί καλύτερα τις ανάγκες της κοινωνίας.»

Νίκος Ζαχαριάδης: η επιστροφή. Ο Βαγγέλης Καραμανωλάκης στέκεται κριτικά απέναντι στον υπόρρητο θαυμασμό που κρύβει η πρόσφατη συζήτηση γύρω από τον Νίκο Ζαχαριάδη. «Μπορεί η ανάγκη αναζήτησης ηρωικών μορφών από το παρελθόν να αμβλύνει την κριτική διάθεσή μας, μπορεί στον βωμό της κατανόησης των ιστορικών συνθηκών να αποδεχθούμε συμπεριφορές και πολιτικές που οδήγησαν στη συκοφάντηση, τον διωγμό και την εξόντωση εσωκομματικών αντιπάλων; Κατανοώ δεν σημαίνει δικαιολογώ ή δικαιώνω. Ακόμη και εάν μπορώ να κατανοήσω μια σειρά από συμπεριφορές και στάσεις σε δύσκολες συγκυρίες, η κριτική στον σταλινισμό, στην προσωπολατρία, στην έλλειψη δημοκρατικών διαδικασιών αποτελούν στοιχεία αντιμετώπισης του παρελθόντος, κυρίως όμως υποθήκες για την πολιτική πράξη σήμερα. Δεν μπορούμε να παραιτηθούμε από αυτό. Μας χρειάστηκε, και μας χρειάζεται για τους καιρούς που ζούμε.»