Κείμενα των: Έρικ Ντρούκερ, Στίβεν Ρόζφελντ, Γιώργου Νικολαΐδη, Ιωάννας Μεϊτάνη, Ντέιβιντ Λάου, Δημήτρη Χασάπη, Ελένης Γιαννακοπούλου, Γιώργου Αγγελόπουλου, Ζόλταν Πογκάτσα, Γιάννη Θανασέκου
FERGUSON: NO JUSTICE, NO PEACE. ΔΥΟ ΚΕΙΜΕΝΑ
Φέργκιουσον: Χωρίς ελπίδα για το δίκιο του Έρικ Ντρούκερ. «Βέβαια, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα, και τέιζερ χρησιμοποιούνται εδώ και καιρό: σε ειρηνικές αντιπολεμικές διαδηλώσεις στα πρώτα χρόνια της εισβολής στο Ιράκ, και, φυσικά, στα χρόνια του κινήματος Occupy — αλλά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης επέλεγαν να αγνοήσουν αυτές τις εικόνες. Τώρα που έχουν δαπανηθεί δισεκατομμύρια σε όπλα, η εντατική στρατιωτικοποίηση των αστυνομικών δυνάμεων αναγνωρίζεται, επιτέλους, μετά τη φρίκη του Φέργκιουσον»

Victor Brauner, «The City I Dream», 1937
Οχτώ τρομακτικές αλήθειες του Στίβεν Ρόζφελντ. «Η αστυνομία είναι οπλισμένη και εκπαιδευμένη να σκοτώσει. Η στρατιωτικοποίηση της τοπικής αστυνομίας έχει αυξηθεί από τότε που το Πεντάγωνο και το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ διέθεσαν σε αυτήν περίσσευμα οπλισμού από το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Ο βαρύτερος οπλισμός χρησιμοποιείται κυρίως από ομάδες SWAT κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων κατά των ναρκωτικών, όπου οι έγχρωμες κοινότητες αποτελούν στόχο νυχτερινών επιδρομών. Οι ομάδες αυτές δρουν σχεδόν ατιμώρητες για τυχόν αυθαιρεσίες τους, όπως ακρωτηριασμοί ή δολοφονίες ανθρώπων και κατοικίδιων ζώων, λεηλασία σπιτιών και περιουσιών»
Τεχνοκρατικός λόγος στην υπηρεσία του νεοφιλελευθερισμού ή νεοφιλελευθερισμός υπό τη μορφή τεχνοκρατικού λόγου; Ο Γιώργος Νικολαΐδης αναλύει τις παγίδες που κρύβονται στον τομέα της υγείας ενόψει μιας ενδεχόμενης αριστερής διακυβέρνησης. «Δεδομένης της έλλειψης κυβερνητικής εμπειρίας της Αριστεράς, της πανθομολογούμενης κακής κατάστασης των οικονομικών του Δημοσίου αλλά και της έλλειψης επαρκών προγραμματικών αναλύσεων της ευρύτερης ριζοσπαστικής Αριστεράς και των κινημάτων που να ορίζουν ειδικότερα τι σημαίνει σήμερα στη χώρα μας αριστερή πολιτική για τον λαό, οποιοσδήποτε κληθεί να αναλάβει τη διακυβέρνηση –«ο οποιοσδήποτε ΣΥΡΙΖΑ», θα λέγαμε– θα έχει να αντιμετωπίσει αμείλικτα διλήμματα από την πρώτη κιόλας μέρα. Τα διλήμματα αυτά μπορεί να επιλυθούν με προσφυγή σε «υποσυστήματα εξουσίας», τα οποία, πάντα πρόθυμα να μη χάσουν την προνομιακή τους θέση εντός του μηχανισμού εξουσίας, βλέπουν με ολοένα και καλύτερο μάτι την ενσωμάτωσή τους στο μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ ή, πιο σωστά, την ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ στο αειθαλές δικό τους μπλοκ (το «βαθύ κράτος»)» Συνέχεια ανάγνωσης →
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...