Συμβολή στη μελέτη του θέματος
Η «Καθημερινή» ολοκλήρωσε, την προηγούμενη Κυριακή, με τον τόμο για τον Ιωάννη Μεταξά, τη σειρά των 10 Ηγετών του Ελληνισμού, που ξεκίνησαν με τον Περικλή και τον Αριστοτέλη, συνέχισαν με Μεγαλέξανδρο, Ιουστινιανό, Ρήγα Φεραίο, Καποδίστρια, Κολοκοτρώνη, Τρικούπη, Βενιζέλο (τον Ελευθέριο, όχι τον άλλο). Για την ένταξη του ηγέτη της 4ης Αυγούστου στο εθνικό πάνθεον είχαμε ξαναγράψει στα «Ενθέματα», όταν ξεκίναγε η σειρά. Ο τόμος, ωστόσο, με την εισαγωγή του Στέφανου Κασιμάτη, θέτει καίρια ερωτήματα. Παραθέτουμε: «Η κρατούσα αντίληψη θέλει τον Μεταξά “φασίστα”. (Σημειωτέον: σε μια εποχή όπως η σημερινή, όπου ο πολιτικός πραγματισμός εξισώνεται ακρίτως με τον φασισμό…). […] Επειδή στην Ελλάδα ο θεσμός του καφενείου, τελικά, πάντα επιβάλλει τις αξίες του (και μαζί τους διάφορες πολιτικές σκοπιμότητες που συμπορεύονται), έχει καταβληθεί προσπάθεια για να μειωθεί ο προσωπικός ρόλος του Ι. Μεταξά στην 28η Οκτωβρίου». Μήπως, τελικά, δεν ήταν φασίστας o Mεταξάς; Μήπως κάποια άλλη –μη κρατούσα– άποψη τον θέλει σοσιαλδημοκράτη ή ελευθεριακό κομμουνιστή; Μήπως ο Μεταξάς ήταν φασίστας, αλλά ο Ιωάννης βαθιά δημοκράτης;
Η βιογραφική μελέτη του «Δύο Βοσκοί», που μας παραχώρησε ευγενώς ο συντάκτης της (πρωτοδημοσιεύθηκε στο facebook), απαντάει σε όλα τα ερωτήματα. Δημοσιεύουμε εκλεκτές περικοπές.
EΝΘΕΜΑΤΑ
του Στέλιου Πόραβου
Ο Ιωάννης Μεταξάς (aka Ιωάννης Μεταξάς) ήταν Έλληνας με Ρ κεφαλαίο. Γεννήθηκε το 1871 στην Ιθάκη του Καβάφη και πέθανε το 1941 στην Αθήνα του μπαρμπα-Θωμά. Από μικρός έδειξε τη φιλομάθειά του και δεν χόρταινε να διαβάζει. Επειδή η οικογένειά του ήταν οικονομικά ασθενής, για να ικανοποιήσει την ακόρεστη επιθυμία του για γνώση ξεκίνησε να διαβάζει τη μοίρα από το χέρι. Συνέχεια ανάγνωσης