Συνέντευξη με τον Έγκμουντουρ Γιόνασον, υπουργό Υγείας και Εσωτερικών στην αριστερή κυβέρνηση της Ισλανδίας (2009-2013)
Ο Ögmundur Jónasson (γενν. 1948) είναι μια από τις πιο γνωστές μορφές της Αριστεράς, των κινημάτων «από τα κάτω» και των δικαιωμάτων στη Βόρεια Ευρώπη. Σπούδασε ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και διετέλεσε υπουργός Υγείας και Εσωτερικών στην αριστερή κυβέρνηση της Ισλανδίας (2009-2013). Κατά το διάστημα αυτό, πρωταγωνίστησε σε τρία ζητήματα: Πρώτον, στην προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών και των δικαιωμάτων. Δεύτερον, ματαίωσε τα επενδυτικά σχέδια ενός κινέζου μεγιστάνα, ο οποίος ήθελε να αγοράσει μια τεράστια έκταση στη Βορειοανατολική Ισλανδία. Τρίτον, αρνήθηκε κάθε συνεργασία με τους πράκτορες του FBI και τους διέταξε να εγκαταλείψουν τη χώρα (θεωρώντας ότι διενεργούν κατασκοπεία και συλλέγουν στοιχεία για τα Wikileaks). Tα «Ενθέματα» ζήτησαν από τον Ögmundur Jónasson να απαντήσεις σε ερωτήσεις σχετικά με την εμπειρία και τα διδάγματα της αριστερής κυβέρνησης. Τον ευχαριστούμε θερμά για την ανταπόκρισή του.
Τη συνέντευξη πήραν η Ιωάννα Μεϊτάνη και ο Στρατής Μπουρνάζος, μετάφραση: Γιάννης Χατζηδημητράκης
ΕΝΘΕΜΑΤΑ
Είναι σίγουρα πολύ δύσκολο το έργο μιας αριστερής κυβέρνησης όταν αναλαμβάνει τη χώρα σε αντίξοες συνθήκες κρίσης, όπως το 2009 στην Ισλανδία και σήμερα στην Ελλάδα. Ποια θεωρείτε τα βασικά προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει μια αριστερή κυβέρνηση;
Η αντιμετώπιση μιας σοβαρής οικονομικής κρίσης είναι δύσκολη για όλες τις κυβερνήσεις, αριστερές ή δεξιές. Είναι σημαντικό να το γνωρίζουν όλοι αυτό, τόσο οι πολιτικοί όσο και οι ψηφοφόροι.
Υπάρχει ωστόσο μια βασική διαφορά μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς: ο στόχος τους δεν είναι ίδιος. Φυσικά οι πολιτικοί εν γένει θέλουν να επιτύχουν στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν τα σοβαρά προβλήματα της χώρα, αλλά αξιολογούν με διαφορετικό τρόπο τι σημαίνει επιτυχία. Αυτό εξαρτάται από την πολιτική τους τοποθέτηση. Οι αριστερές, υπεύθυνες κοινωνικά δυνάμεις, πάνω απ’ όλα θέλουν να διαφυλάξουν, αν όχι να ενισχύσουν, τον κοινωνικό ιστό, το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, ενώ η Δεξιά υπό αυτές τις συνθήκες είναι πιθανό να χρησιμοποιήσει την κρίση ως αφορμή για τη μεταρρύθμιση του συστήματος, π.χ. να προβεί σε ιδιωτικοποιήσεις.
Λέγεται ότι όταν ο τυφώνας Κατρίνα σάρωσε τη Λουιζιάνα το 2005, ο Μίλτον Φρίντμαν, ο οποίος τότε ήταν ήδη πάνω από ενενήντα ετών, σηκώθηκε από το κρεβάτι του και είπε ότι τώρα είναι η ιδανική στιγμή για ιδιωτικοποιήσεις στη Λουιζιάνα! Η Ναόμι Κλάιν έγραψε το βιβλίο της, Το δόγμα του σοκ, για να μας υπενθυμίσει ότι οι νεοφιλελεύθεροι συχνά χρησιμοποιούν την κρίση για να περάσουν αντιλαϊκές αλλαγές. Όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε κατάσταση σοκ, όπως συχνά συμβαίνει κατά τη διάρκεια μιας καταστροφικής οικονομικής κρίσης, είναι πιθανό να μην βρίσκονται σε επαγρύπνησης ή απλά να μην μπορούν να αντισταθούν.
Ορισμένοι δεξιοί πολιτικοί θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας και να ξεπουλήσουν πολύτιμα δημόσια αγαθά, επειδή οι ίδιοι ή οι άνθρωποι που εκπροσωπούν θέλουν να αντλήσουν έτσι κέρδος. Μπορεί επίσης να ισχύει ότι πεποίθησή τους είναι –το οποίο το θεωρώ και πιο ειλικρινές– πως μια ανταγωνιστική κοινωνία που βασίζεται στην ανισότητα είναι πιο αποτελεσματική από μια ισότιμη κοινωνία που βασίζεται στη συνεργασία. Συνέχεια ανάγνωσης →
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...