Watch the Med: μια πρωτοβουλία που σώζει ζωές μεταναστών στη Μεσόγειο

To 22ο τρίλεπτο των «Ενθεμάτων», στον Κόκκινο 105.5, την Παρασκευή  3 Απριλίου. Στο μικρόφωνο η Ιωάννα Μεϊτάνη. Μας μιλάει για την πρωτοβουλία ιστοσελίδα WatchTheMed.net, μια εξαιρετικά σημαντική προσπάθεια καταγραφής της κίνησης των μεταναστών που προσπαθούν να προσεγγίσουν την Ευρώπη από τα νότια θαλάσσια σύνορά της, δηλαδή από τη Μεσόγειο. Η καταγραφή γίνεται από τη σκοπιά της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των μεταναστών και σε έναν ειδικά διαμορφωμένο διαδραστικό χάρτη αποτυπώνει τα ατυχήματα, τις επαναπροωθήσεις, τους θανάτους, τις διασώσεις και ό,τι άλλο έχει να κάνει με πλοία στα οποία επιβαίνουν μετανάστες με κατεύθυνση την Ευρώπη.

Στα Ενθέματα αύριο 5 Aπριλίου

Kείμενα των: Κωστή Χατζημιχάλη, Κωνσταντίνου Χατζηνικολάου, Ζερόμ Ρόος, Αγγελικής Τόμπρου, Γιάννη Χατζηδημητράκη, Στρατή Μπουρνάζου, Ιωάννας Μεϊτάνη, Νίκου Σαραντάκου, Βασίλη Δρουκόπουλου, Πέτρου Σταύρου, Μενέλαου Χαραλαμπίδη

 

Diego Rivera – Wall Street banquet (1928)

Ο χρόνος είναι με το μέρος των ισχυρών. Ο χώρος όμως; Ο Κωστής Χατζημιχάλης αναλύει τις δυνατότητες αντίστασης με όρους χώρου και χρόνου. «Στα πέντε χρόνια των Μνημονίων αντισταθήκαμε με την ενσώματη παρουσία μας στους χώρους της πόλης, στις πλατείες και στους δρόμους, ενώ άλλες και άλλοι αντιστέκονταν στη Χαλκιδική, στον Ερημίτη της Κέρκυρας, στο Κάβο Σίδερο στη Κρήτη, στο Ελληνικό και στη Δραπετσώνα του παράκτιου μετώπου. Και τότε μας πίεζε ασφυκτικά ο χρόνος των δανειστών, αλλά οι αντιστάσεις των κινημάτων κέρδιζαν εναλλακτικό χρόνο καθυστερώντας αποφάσεις. Παράλληλα οι δανειστές και οι διεθνείς κερδοσκόποι διεκδικούν τμήματα ελληνικής γης, μια από τις υλικές πλευρές του χώρου, με πρόσχημα την αποπληρωμή του χρέους. Το μνημονιακό θεσμικό πλαίσιο χωρικού σχεδιασμού και οι ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας γης είναι δυο από τα μεγαλύτερα αγκάθια που έχει μπροστά της η αριστερή μας κυβέρνηση και τα σημάδια των αλλαγών που έχουμε μέχρι σήμερα είναι αντιφατικά (π.χ. η μη κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ), γι’ αυτό επιβάλλεται επαγρύπνηση κινημάτων και πολιτών.» 

Λαμέντο. Ο Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου γράφει για τον Σουηδό ποιητή Τούμας Τράνστρεμερ, που πέθανε την περασμένη εβδομάδα. «Εγώ πάντως θα τον σκέφτομαι σαν ένα καλοστεκούμενο ηλικιωμένο, με κολεγιακή μπλούζα, ψηλό και ευγενή, που έχει βγει στο δάσος με το σακίδιό του, προφασιζόμενος πως θέλει να μαζέψει μανιτάρια: μόνο που καθώς περπατά, προχωρά προς τα πιο απρόσιτα μέρη (αποφεύγει τα ξέφωτα), προς εκείνα τα σκιερά μέρη, προς τις σκιές, που σε λίγο θα ενωθούν και θα γίνουν νύχτα.»