του Αλέξανδρου Σακελλαρίου
Έχουν αυξηθεί ή μειωθεί οι άνθρωποι που πηγαίνουν στην εκκλησία τα τελευταία χρόνια; Εκείνοι που προσεύχονται και εκείνοι που αυτοχαρακτηρίζονται «θρησκευόμενοι»; Απαντήσεις σε αυτά και άλλα σημαντικά ερωτήματα βρίσκουμε σε ένα πρόσφατο δημοσίευμα του Βήματος της Κυριακής, (12.4), το οποίο, με αφορμή το Πάσχα, παρουσιάζει έρευνα της Κάπα Research.
Οι στατιστικές ποσοτικές έρευνες είναι εξαιρετικά χρήσιμες και προσφέρουν ερεθίσματα για περαιτέρω σκέψη, αναλύσεις και αναστοχασμό, αν και δύσκολα μπορούν να εξηγήσουν σε βάθος τα κοινωνικά γεγονότα σε σύγκριση με τις ποιοτικές έρευνες. Όντας αδύνατο να σχολιάσω τα πολλά και χρήσιμα ευρήματα της έρευνας, θα επικεντρωθώ σε ορισμένα μόνο, άκρως ενδιαφέροντα κατά τη γνώμη μου.

Τέρας της Κολάσεως. Ρωσική λαϊκή εικόνα του 19ου αιώνα. Πηγή: Wikipedia
Σύμφωνα με τα ευρήματα που παρατίθενται, έχει μειωθεί σημαντικά, σε σχέση με το 2006, ο αριθμός των ανθρώπων που πηγαίνουν στην εκκλησία (εκτός από βαφτίσεις, γάμους, Πάσχα και Χριστούγεννα), όπως και όσων προσεύχονται εκτός εκκλησίας. Επίσης, έχει μειωθεί και το ποσοστό όσων επιθυμούν το μάθημα των θρησκευτικών να έχει μόνο ορθόδοξο περιεχόμενο. Ο αυτοχαρακτηρισμός «θρησκευόμενος» έχει επίσης ελαττωθεί σημαντικά σε σχέση με το 2001 (από το 85% στο 51%), η πίστη στον θεό έχει ελλατωθεί κατά 17,5%, ενώ όσοι δήλωναν χριστιανοί ορθόδοξοι έπεσαν από το 96% στο 81%.
Είναι πολύ δύσκολο να πει κανείς αν η ελληνική κοινωνία είναι σήμερα περισσότερο κοσμική, καθώς υπάρχουν ακόμα σε εκκρεμότητα πολλά ζητήματα που άπτονται του πεδίου των σχέσεων πολιτικής και θρησκείας ή αυτού που συνήθως ονομάζεται «σχέσεις κράτους και Εκκλησίας». Θα πρέπει, πάντως, να υπογραμμιστεί ότι όταν κάνουμε λόγο για εκκοσμίκευση, αυτή θα πρέπει να αφορά το κράτος και τους θεσμούς, και όχι στην καθημερινότητα των ανθρώπων στους οποίους δεν θα πρέπει να επιβληθεί ένας κοσμικός τρόπος ζωής που αφορά την ιδιωτικότητά τους. Πάντως, από τα δεδομένα της εν λόγω έρευνας φαίνεται ότι υφίσταται αφενός μια τάση μάλλον για ιδιωτικοποίηση της θρησκείας αφενός και αφετέρου μια τάση απομάκρυνσης από τη θρησκεία, η οποία ενδεχομένως εκφράζεται είτε με θρησκευτική αδιαφορία είτε με την απόρριψη της ορθόδοξης Εκκλησίας είτε με την άνοδο της αθεΐας –είτε όλα αυτά μαζί. Συνέχεια ανάγνωσης →
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...