Tο «όχι» ως η ευρωπαϊκή επιλογή

(αναδημοσίευση από τη ηλεκτρονικό περιοδικό Χρόνος)

του Αντώνη Λιάκου

Το μεγάλο παγκόσμιο ενδιαφέρον για την ελληνική τραγωδία δεν αφορά μόνο τις διεθνείς οικονομικές επιπτώσεις. Αφορά το μέλλον της Ευρώπης, όχι μόνο ως προς τα γεωγραφικά της σύνορα, ούτε ως προς το συμβολικό τραύμα – αν αποβληθεί η Ελλάδα. Γιατί υπάρχει κάτι βαθύτερο από το συμβολικό, κάτι απειλητικά διαρκές που αντιπροσωπεύει η ελληνική περίπτωση. Τη δημοκρατία ως «αγώνα», όχι ως ισορροπία, αδιαφορία, παραίτηση. Τι μένει λοιπόν σήμερα από την εθνική κυριαρχία; Τι μένει από τη δημοκρατία; Τι μένει να διαχειρίζεται η δημοκρατία; Ποιες είναι οι πρακτικές που διαμορφώνουν την Ευρώπη; Ποια νομιμοποίηση έχουν όσοι χειρίζονται τις πρακτικές αυτές; Η δημοκρατία πάντα είχε να κάνει και με τη διαχείριση των πόρων και του χρήματος. Τώρα η δημοκρατία θεωρείται ως απειλή όταν επεμβαίνει για να ελέγξει τις χρηματοπιστωτικές διαδικασίες. 

Το παγκόσμιο κοινό παρακολούθησε μια νεαρή κυβέρνηση (με τις αδυναμίες και τις απειρίες της αλλά και με την εντιμότητα και το δημοκρατικό ενθουσιασμό της) που προσήλθε στην Ευρώπη με μια νέα λαϊκή εντολή. Μια κυβέρνηση η οποία τόλμησε να αμφισβητήσει προηγούμενες αποτυχημένες, καταστροφικές και αδιέξοδες συμφωνίες. Τι άλλο από μια μεγάλη συζήτηση θα έπρεπε να προκαλέσει αυτό το νέο μήνυμα στο ευρωκοινοβούλιο, όπου να εκφραστούν όλες οι πλευρές ως προς τις επιδιώξεις της ευρωπαϊκής πολιτικής, τον χαρακτήρα των επεμβάσεων, την ανίχνευση των πολιτικών σύγκλισης; Πότε στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έγινε μια μεγάλη προγραμματική συζήτηση για να αποτιμήσει το πρόγραμμα της δημοσιονομικής σταθερότητας της Ευρώπης και να χαράξει την πορεία του στα επόμενα χρόνια; Σε όσους ταυτίζουμε την Ευρώπη με την επίτευξη της μεταπολεμικής δημοκρατίας, η τωρινή ελληνική περίπτωση μας δίνει μια αφορμή για να αναρωτηθούμε: Πόσο δημοκρατικά λειτουργεί η Ευρώπη;

Γράμμα από τη Μαδρίτη: Δεν είναι αλληλεγγύη και δεν είναι με μηδενικό αντάλλαγμα

του Πάμπλο Ελορδούι

(Diagonalperiodico.net)

μετάφραση από τα ισπανικά: Μαρία Καλαντζοπούλου

Μαδρίτη, 5.7.2015 Ο ισπανός πρωθυπουργός, Μαριάνο Ραχόι δεν διατηρεί καλές σχέσεις με τα ΜΜΕ. Η επικοινωνιακή του αδεξιότητα έφτασε στο απόγειό της όταν, μιλώντας για τη διαφθορά που χαρακτηρίζει το κόμμα του, είπε ότι «όλα είναι ψέματα […] εκτός από κάποια πράγματα», αλλά αυτή την εβδομάδα ο Ραχόι μας ξαναέδωσε δείγματα της ικανότητάς του να λέει αδιανόητες φράσεις μιλώντας για την κρίση ανάμεσα στην Ελλάδα και την ΕΕ: «Ένα πράγμα είναι να είμαστε αλληλέγγυοι, κι άλλο είναι να το κάνουμε χωρίς αντάλλαγμα» είπε ο Ραχόι κι όπως πάντα, όλοι όσοι δεν είναι ακόλουθοι του Λαϊκού Κόμματος τραβούσαν τα μαλλιά τους και σκέφτηκαν πως ο πρωθυπουργός  μας είναι ένας ηλίθιος.