των Μαρκ Φοντ και Τζέμα Γκαρσία
μετάφραση από τα αγγλικά: Γιάννης Χατζηδημητράκης
Στις αρχές του 21ου αιώνα, η Ισπανία πετούσε στα ύψη. Μετά από μια εκτεταμένη οικονομική φιλελευθεροποίηση και την υιοθέτηση του ευρώ στα τέλη της δεκαετίας του ’90, όλοι οι δείκτες ήταν ανοδικοί. Η Ισπανία καυχιόταν για την μεγαλύτερη χρήση του τσιμέντου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την πέμπτη σε όλο τον κόσμο, καθώς σχεδόν ένα εκατομμύριο σπίτια χτίστηκαν μόνο το 2006 –περισσότερα από ό,τι στη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ιταλία μαζί. Πολλοί ήταν πεπεισμένοι ότι η ευημερία ήρθε για να διαρκέσει.
Αλλά η ανάπτυξη βασίστηκε σε μια φούσκα, όπου η εκτόξευση των τιμών των κατοικιών και τα πρωτοφανή ποσά των πιστώσεων προς τους κατασκευαστές και τους ιδιοκτήτες κατοικιών –και ως εκ τούτου η τεράστια υπερχρέωση– δημιούργησαν μια τρομακτική καταιγίδα. Ενώ πάνω από έξι εκατομμύρια νέα σπίτια χτίστηκαν και οι τιμές των κατοικιών αυξήθηκαν πάνω από 200% μεταξύ 1996-2007, τα χρόνια που ακολούθησαν η Ισπανία έχει δει να συσσωρεύονται εκατομμύρια άδειες κατοικίες, την οικοδομή σε στασιμότητα, πτώση των τιμών πάνω από 65 % και εκατοντάδες χιλιάδες κατασχέσεις σπιτιών. Συνέχεια ανάγνωσης