Στα «Ενθέματα» εκτάκτως αύριο Σάββατο 12 Μαρτίου

 

Κείμενα των Πωλ Μέισον, Πάτρικ Κίνγκσλεϋ και Τζένιφερ Ράνκιν, Μαίρυ Ντεζέφσκι, Βασίλη Γραμέλη και Δημήτρη Γκόβα, Θανάση Γκιούρα, Χαμίτ Μποζαρσλάν, Δημήτρη Λουκά, Δήμητρας Λαμπροπούλου, Ανν Τομσον

Η προκαταρκτική συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας για το προσφυγικό. Τρία κείμενα

Rafael Zabaleta -Οικογένεια κουκλοπαικτών (1934)

Ε.Ε.-Τουρκία: Μια μη συμφωνία, του Πωλ Μέισον. «Παραθέτω τα κύρια σημεία από τη δήλωση των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων, μαζί με τον δικό μου σχολιασμό, σημεία που αναφέρονται ως «αρχές»: «Να εξασφαλίζουν την επιστροφή όλων των νέων παράτυπων μεταναστών που μεταβαίνουν από την Τουρκία στα ελληνικά νησιά· το σχετικό κόστος θα καλύπτεται από την ΕΕ» Αυτό δεν είναι νόμιμο. Εάν αυτοί οι «παράτυποι μετανάστες» αιτηθούν άσυλο, θεωρούνται πρόσφυγες και το διεθνές δίκαιο τους προστατεύει από την επιστροφή, έως ότου εξεταστεί το αίτημά τους. Η διάταξη θα προσβληθεί στα δικαστήρια αμέσως. […] Και αυτό είναι όλο. Ούτε λέξη για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε ολόκληρο το έγγραφο. Καμιά κουβέντα για το σταμάτημα των βομβαρδισμών κατά των Κούρδων, ούτε για το σταμάτημα της φυλάκισης εκδοτών εφημερίδων. Καμιά πίεση για να σταματήσουν οι εμπρησμοί των κατά τόπους γραφείων των κομμάτων της αντιπολίτευσης. […] Αυτά τα κύρια σημεία, που αντικατοπτρίζουν εντελώς τις απαιτήσεις της Τουρκίας, δεν θα υλοποιηθούν ποτέ, διότι οι ηγέτες της Ε.Ε, αντιπροσωπεύουν δημοκρατίες, στις οποίες ισχύει το διεθνές δίκαιο και η ανάληψη δεσμεύσεων — σχετικά με τις βίζες, την ένταξη στην ΕΕ κλπ.– αποτελεί αντικείμενο κοινοβουλευτικής συζήτησης. Ας σοβαρευτούμε». (μετάφραση: Γιάννης Χατζηδημητράκης)

Oκτώ ερωτήσεις και απαντήσεις για τη συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας, του Πάτρικ Κίνγκσλεϋ και της Τζένιφερ Ράνκιν. «Ποια είναι τα νομικά και πρακτικά προβλήματα; Με νομικούς όρους, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες δήλωσε ότι η συμφωνία θα αποδειχθεί ανεφάρμοστη, γιατί αντίκειται σε βασικές αρχές της Συνθήκης του 1951. Υπό τους όρους της Συνθήκης, οι αιτήσεις ασύλου πρέπει να εξετάζονται σε ατομική βάση και όχι να υπόκεινται σε καθολικές πολιτικές. Επίσης, οι πρόσφυγες δεν πρέπει να επιστρέφονται σε χώρες που δεν μπορούν να εγγυηθούν τα δικαιώματά τους –ανάμεσα στις χώρες αυτές, σύμφωνα με τους διεθνείς οργανισμούς, περιλαμβάνεται και η Τουρκία. […] Με πρακτικούς όρους, το σχέδιο θα μπορούσε τελικά να ενθαρρύνει τους πρόσφυγες να περνούν στην Ελλάδα και να αποθαρρύνει την Τουρκία από το να τους εμποδίζει. Αν η Ε.Ε. δεχθεί μόνο όσους πρόσφυγες φτάσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος και μετά επιστραφούν στην Τουρκία, τότε τόσο οι πρόσφυγες όσο και οι Τούρκοι έχουν μεγαλύτερο κίνητρο να διασφαλίσουν ότι θα φτάσουν στην Ελλάδα όσο περισσότεροι πρόσφυγες γίνεται. […] Επιπλέον, ακόμα και αν ο αποτρεπτικός παράγοντας λειτουργήσει απολύτως ικανοποιητικά, μπορεί απλώς να ενθαρρύνει τους πρόσφυγες να δοκιμάσουν διαφορετικούς δρόμους — μέσω της Βουλγαρίας, της Μαύρης Θάλασσας ή διαμέσου της Μεσογείου προς την Ιταλία. Όταν τον περασμένο χειμώνα κάποιοι Σύροι έφτασαν μέχρι τον Αρκτικό Κύκλο προκειμένου να περάσουν στη Νορβηγία, καταλαβαίνει κανείς πόσο απίθανο είναι να αποθαρρυνθούν για πολύ οι πρόσφυγες». (μετάφραση: Δημήτρης Ιωάννου)