Κείμενα των: Φρεντερίκ Λορντόν, Ντέιβιντ Γκρέιμπερ, Αντώνη Λιάκου, Στρατή Μπουρνάζου, Στρ. Μπουλαλάκη
Nuit Debout, σε όλη τη Γαλλία. Δύο κείμενα για το κίνημα που συγκλονίζει την Γαλλία.
Η δική μας στιγμή είναι τώρα! Του Φρεντερίκ Λορντόν. «Στον κόσμο της Ελ Κομρί οι μισθωτοί ζουν με τον φόβο και παραμένουν σε κατάσταση φόβου. Υπάρχουν πολύ λόγοι για αυτό. Ζουν κάτω από την κυρίαρχη βούληση του αφεντικού, ο οποίος έχει κάθε εξουσία πάνω τους, καθώς ελέγχει τις βασικές συνθήκες της ίδιας της υλικής τους επιβίωσης. Πρέπει λοιπόν να ξεκινήσουμε από αυτή την κοινή εμπειρία. Πρώτον, να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους: η μισθωτή εργασία είναι μια κοινωνική σχέση εκβιασμού, που δεν προσφέρει άλλες επιλογές εκτός από την υποταγή ή την διακινδύνευση. Το να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους –ενάντια σε όλα τα ιδεολογικά περικαλύμματα του νεοφιλελευθερισμού– είναι ίσως το πρώτο βήμα στο να βρούμε τη δύναμη να απελευθερωθούμε από αυτά». (μετάφραση Γιάννης Χατζηδημητράκης)
Nuit debout vs Panama Papers, του Nτεϊβιντ Γκρεϊμπερ. «Αυτό ακριβώς συμβαίνει στη Γαλλία. Οι οργανωτές της πρώτης διαδήλωσης κατά του νέου εργατικού νόμου είχαν κατά νου μια διαμαρτυρία μιας μέρας. Όμως, σχεδόν αμέσως τα πράγματα ξέφυγαν από τον έλεγχό τους. Υπήρξε ένα μαζικό ξέσπασμα δημοκρατικής φαντασίας. Βιβλιοθήκες, πάρκα, εκπαιδευτικά κέντρα, κουζίνες, στούντιο ξεπετάχτηκαν. Χιλιάδες πολίτες έπαιρναν μέρος στις γενικές συνελεύσεις και άρχισαν ενθουσιασμένοι να υιοθετούν και εν συνεχεία να δημιουργούν την δική τους ιδιότυπη εκδοχή αυτής της νέας παγκόσμιας γλώσσας άμεσης δημοκρατίας. Εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι ακολούθησαν και συνέβαλαν μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Την ώρα που βετεράνοι ακτιβιστές από όλον τον κόσμο –εμού συμπεριλαμβανομένου– έσπευδαν στο Παρίσι για να προσφέρουν την εμπειρία και τις γνώσεις τους, διαμορφώνονταν νέα, πιο προχωρημένα αιτήματα (διαγραφή χρέους, εισόδημα πολιτών) που ως τότε είχαν τελείως αποκλειστεί από τον «σοβαρό» πολιτικό διάλογο». (μετάφραση Mαίρη Ζαμπετάκη) Συνέχεια ανάγνωσης