
Αφίσα που κυκλοφόρησε στην Κωνσταντινούπολη μετά τον θάνατο Μπερκίν Ελβάν. Ο δεκατετράχρονος τραυματίστηκε θανάσιμα από δακρυγόνο, ενώ πήγαινε στο φούρνο να πάρει ψωμί.
Δημοσιεύουμε σήμερα το ποίημα του Ece Ayhan, με τίτλο «Το Μνημείο του Άγνωστου Φοιτητή» στη μνήμη του. Ο Ετζέ Αϋχάν (1931-2002) το έγραψε το 1973. Όταν ρωτήθηκε ποιο ήταν το έναυσμα, απάντησε: «Ένας φοιτητής που λεγόταν Battal Mehetoğlu δολοφονήθηκε από την αστυνομία Ήταν ο ηγέτης των φοιτητών στη Σχολή Αρχιτεκτόνων και Μηχανικών τη δεκαετία του 1970. Στην κηδεία, κάποιος ρώτησε τη μητέρα του πώς ένιωθε. Κι εκείνη είπε: “Πέταξαν το μόχθο του γιού μου στα σκουπίδια”. Αυτό είναι το μνημείο του αγνώστου φοιτητή».
Οι επιμελητές των σελίδων για την Τουρκία του σάιτ jadaliyya
***
Μνημείο του Αγνώστου Φοιτητή
Εδώ κοιτάξτε, εδώ, κάτω απ’ αυτήν τη μαύρη πλάκα
Είναι θαμμένο ένα παιδί· αν είχε ζήσει για ένα ακόμη διάλειμμα
Θα είχε σηκωθεί στον πίνακα, στο μάθημα της φύσης.
Σκοτώθηκε στο μάθημα του κράτους.
Η συνήθης λάθος ερώτηση τόσο της φύσης όσο και του κράτους:
–Πού κυλάει η Υπερωξιανή;
Η μόνη σωστή απάντηση από ένα υψωμένο χέρι στο βάθος:
–Στην καρδιά της χλωμής εξέγερσης των παιδιών.
Ο ρακοσυλλέκτης πατέρας του, δένοντας ένα μωβ κεντητό μαντήλι στο λαιμό του
Για να πνίξει έναν ακόμα θάνατο, έγραψε:
Και τον είχα κάνει να πιστεύει ότι έχει παιχνίδια.
Η μάνα του, η γυναίκα που έπλενε τις νύχτες, και από τότε είναι ντυμένη στο χακί
Βυζαίνοντας στα κρυφά ένα μικρό ελαφάκι, έγραψε:
Αχ, πέταξαν το μόχθο του γιού μου στα σκουπίδια.
Οι φίλοι της ύφαναν αυτό το ποίημα από πικροδάφνες:
Μη σε νοιάζει, 128! Στα οικοτροφεία των μικρών στρατιωτών, στα σχολεία της αυτοκτονίας,
Μέσα σε κάθε παιδική καρδιά βρίσκεται ένας μεγάλος.
Κάθε χρόνο, όλη η τάξη θα σου στέλνει περιστέρια χωρίς γράμματα,
στη γιορτή των παιδιών. Συνέχεια ανάγνωσης