Από τον Ιανουάριο στον Σεπτέμβριο: Δύο εκλογές και ένα δημοψήφισμα

του Ηλία Τσαουσάκη

Πηγή: http://www.philenews.com

Για να κατανοήσουμε το εκλογικό αποτέλεσμα, χρειάζεται να μελετήσουμε προσεκτικά την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση και να θυμηθούμε με ακρίβεια το επτάμηνο που μεσολάβησε, καθώς και τη μεγάλη κοινωνική επιρροή που κατέκτησε ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το διάστημα, τον πιο πυκνό, ίσως, πολιτικό χρόνο της μεταπολίτευσης. Βασικοί λόγοι της επιτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο ήταν η συσπείρωση μεγάλου μέρους του αντιμνημονιακού μετώπου που είχε δημιουργηθεί την περασμένη πενταετία, η απευθείας μετακίνηση ψηφοφόρων από τη ΝΔ προς τον ΣΥΡΙΖΑ, η ιδεολογική μετατόπιση της ΝΔ στα δεξιά της πολιτικής κλίμακας, καθώς και η χαμηλή αξιολόγηση της διακυβέρνησης Σαμαρά. Στις εκλογές εκείνες, έχουμε την καθολική επικράτηση της «ελπίδας έναντι του φόβου» με κύριο εκφραστή της τον Αλέξη Τσίπρα.

Τους πρώτους τουλάχιστον τέσσερις μήνες της διακυβέρνησης, το πολιτικό κλίμα χαρακτηρίστηκε δημοσκοπικά από την κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ. Βασικά χαρακτηριστικά: καθολική αποδοχή του πρωθυπουργού, σημαντική μείωση των ποσοστών του Α. Σαμαρά με παράλληλη συρρίκνωση της ΝΔ, θετική εικόνα για το έργο της κυβέρνησης, καθώς και συντριπτική υπεροχή του ΣΥΡΙΖΑ στην πρόθεση ψήφου, στοιχείο που πιθανόν υποτιμήθηκε στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου του Σεπτεμβρίου.

Ένας Σεπτέμβρης που δεν είναι Γενάρης ούτε Δεκέμβρης

του Στρατή Μπουρνάζου

Το εκλογικό αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής μπορεί να συζητηθεί με πολλούς τρόπους. Θα το κάνω, εδώ, με δύο, εντελώς βασικούς. Πρώτον, ως προς τις άμεσες συνέπειές του, και πρωτίστως όσον αφορά αυτό για το οποίο γίνονται οι εκλογές: τον σχηματισμό κυβέρνησης. Δεύτερον, σε σχέση με τις διαδικασίες που πυροδοτεί, τα ρήγματα που ανοίγει, τους συσχετισμούς που παγιώνει ή ανατρέπει.

Ο Σεπτέμβρης του Γιάννη Τσαρούχη

1. Το πρώτο επίπεδο μοιάζει λιγότερο συναρπαστικό, αλλά είναι το βασικό, κι από αυτό πρέπει να ξεκινήσουμε. Εδώ, έχουμε ασφαλώς μια πολύ μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των ΑΝΕΛ. Ο πρώτος κατάφερε εν μέσω κατακλυσμού (Μνημόνιο, διάσπαση, αποχώρηση μελών, απογοήτευση) να διατηρήσει σταθερά τα ποσοστά του, ενώ οι δεύτεροι, σε πείσμα όλων των προγνωστικών, μπήκαν στη Βουλή. Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ πετυχαίνει μείζονα πολιτικά κέρδη: η νίκη είναι ολοκάθαρη, η διαφορά από Ν.Δ. μεγάλη, επικρατεί συντριπτικά στον χώρο αριστερά του Κέντρου, και έχει εξ αριστερών κοινοβουλευτική αντιπολίτευση μόνο το ΚΚΕ. Και, βέβαια, το ποσοστό του τού επιτρέπει (με το δεδομένο εκλογικό σύστημα) να συνεχίσει τη «βολική» συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ, χωρίς να πασχίσει για άλλες πιο δύσκολες και ταραχώδεις συνθέσεις (με ΠΑΣΟΚ ή/και Ποτάμι, οικουμενική, μεγάλο συνασπισμό κλπ.). Βολική, σίγουρα, αλλά διόλου ανώδυνη αυτή η συνέχιση: ακόμα και όσοι εξακολουθούν να θεωρούν τη συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ το μη χοίρον, αντιλαμβάνονται τις αλλαγές που δημιουργεί στην πολιτική και τη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ η παγίωση αυτής της συμπόρευσης.

Η ευρωπαϊκή Αριστερά χρειάζεται έναν νέο ορίζοντα

Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ Η Ε.Ε.-2

Ένα λάθος δίλημμα: παραμονή εντός Ε.Ε. με λιτότητα ή φυγή και επιστροφή στο έθνος κράτος;

Του Ρόναν Μπάρτενσο

Το 2015 ήταν μια χρονιά που στην ευρωπαϊκή Αριστερά συνέβησαν γεγονότα τα οποία, υπό κανονικές συνθήκες, θα χρειάζονταν μια δεκαετία για να συμβούν.

Σε μόλις λίγους μήνες έχουμε δει την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ, την άνευ προηγουμένου κρίση της Ευρώπη-φρούριο και την εκλογή του Τζέρεμυ Κόρμπυν — για να μην αναφέρω τις νίκες στις δημοτικές εκλογές της Ισπανίας και την ανάπτυξη του Right2Water, του μεγαλύτερου κοινωνικού κινήματος στην ιστορία της Ιρλανδίας. Περαιτέρω εξελίξεις αναμένονται μετά από το μπαράζ εκλογών στην ευρωπαϊκή περιφέρεια.

Γιώργος Μπουρναζάκης, «Ανείπωτο», 1985

Αλλά, όπως χαιρετίζουμε τις ευκαιρίες που έχουν παρουσιαστεί, έτσι πρέπει να αναγνωρίσουμε και τα μονοπάτια που έχουν κλείσει. Με πιο σημαντικό την ήττα της αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα, η οποία εγείρει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τη μελλοντική πορεία που θα ακολουθήσει το αναπτυσσόμενο κίνημά μας.

Ένα από τα σημεία τριβής, σ’ αυτή τη συζήτηση είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ. Η ευρωπαϊκή Αριστερά είναι διχασμένη, εδώ και καιρό, σε αυτό το θέμα: η πλειοψηφία αντιμετωπίζει την Ε.Ε. ως πεδίο πάλης που θα μπορούσε να κερδηθεί και να ακολουθήσει προοδευτική κατεύθυνση. Η μειοψηφία θεωρεί την ιδιότητα του κράτους-μέλους ως ανυπέρβλητο εμπόδιο για την πορεία προς μια αντι-νεοφιλελεύθερη στρατηγική.