«Η μουσική μας παιδεία, δόκτωρ»

Από το κόμιξ «Ιστορία του Rock and Roll» των S. Dutfoy, D. Farran και M. Sadler

ΑΝΤΙΚΛΙΜΑΚΑ

της Ιωάννας Μεϊτάνη

Πιάνω το νήμα από εκεί που το άφησε η τελευταία Αντικλίμακα: από τα τραγούδια. Αλλάζω όμως συχνότητα.

«Τα χειρότερα τραγούδια της δεκαετίας του ’80» ανακοίνωνε τις προάλλες μια εκπομπή σε έναν ραδιοσταθμό του συρμού. Ο παραγωγός μιλούσε με τη συνήθη ξενέρωτη και πάντα κεφάτη φωνή, με το επίπεδο εκείνο ύφος με το οποίο ακούς τα πιο ετερόκλητα πράγματα στο ραδιόφωνο, από τα νέα μέτρα της κυβέρνησης ως το θάνατο ή το γάμο κάποιου σταρ. Άκριτα. Το διασκέδαζε — και στην προκειμένη περίπτωση καλά έκανε, γιατί μόνο για γέλια ήταν τα τραγούδια της λίστας (από το περιοδικό Rolling Stone). Φαντάστηκα κάποιον παρόμοιο παραγωγό τη δεκαετία του ’80: με την ίδια κεφάτη φωνή θα αναμετέδιδε τα τραγούδια του Chris de Burgh, αυτά που τώρα συγκαταλέγονται στα χειρότερα της δεκαετίας τους. Άκριτα. Μπορεί να του άρεσαν κιόλας.

Τα λίγα που ξέρω για την ξένη μουσική τα έμαθα από δύο πηγές: από τις εκπομπές του Γιάννη Πετρίδη και από το κόμιξ Ιστορία του Rock and Roll (των Serge Dutfoy, Dominique Farran και Michael Sadler, μετάφραση Ιζαμπέλλας Σασλόγλου, εκδόσεις Γράμματα, 1986). Για το βιβλίο δεν έχω να γράψω πολλά, όποιος θέλει να είναι στοιχειωδώς ενημερωμένος για τα βασικά πρέπει να το διαβάσει, είναι ένα πανέξυπνο και υπέροχο κόμιξ με τρομερό χιούμορ.