Στην Ελλάδα εφαρμόζεται μια αδιέξοδη τιμωρητική πολιτική

«Όλοι καταλαβαίνουν τις συνέπειες πολιτικών όπως αυτές που εφαρμόζονται σήμερα στην Ελλάδα. Οι υποσχέσεις ανάπτυξης και ευημερίας είναι πλαστές, είναι ανέντιμες. Είναι και ζήτημα ηθικής τάξης. Κάποια από τα μέτρα είναι, απλούστατα, άδικα»

συνέντευξη του Τζαίημς Κ. Γκαλμπρέιθ

 Ο Τζαίημς Κ. Γκαλμπρέιθ βρέθηκε το Σαββατοκύριακο στην Αθήνα, μετέχοντας στο συνέδριο που οργάνωσε το ΙΝΕΡΠΟΣΤ και το Levy Institute. Τον συναντήσαμε και μας μίλησε για πολιτικές καταπολέμησης της ανισότητας, τα αδιέξοδα και την αδικία της μνημονιακής πολιτικής, τον ΣΥΡΙΖΑ και όσα τον εμπνέουν.

ΕΝΘΕΜΑΤΑ

Συνέντευξη με τον Τζ. Κ. Γκαλμπρέιθ (αριστερά),
Αθήνα, 10 Μαρτίου 2013

Στο πρόσφατο βιβλίο σας «Inequality and Instability» ασχολείστε εκτενώς με την ανισότητα, ιδίως στον αναπτυγμένο κόσμο. Ποια είναι τα βασικά σας συμπεράσματα;

 Το βασικό συμπέρασμα της έρευνάς μου είναι ότι η αύξηση της ανισότητας σχετίζεται με την υψηλή συγκέντρωση πλούτου, την ταχύτατη αύξηση των εισοδημάτων μιας πολύ μικρής ομάδας ανθρώπων, που εκπορεύεται από τα κέντρα της οικονομικής εξουσίας. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, είχαμε αύξηση των εισοδημάτων που δημιουργούνται από το χρηματιστήριο, τον τομέα της τεχνολογίας και στη συνέχεια το real estate. Aν δούμε τα στοιχεία που διαθέτουμε, η ανισότητα αυξάνεται δραματικά, μεταξύ του 1980 και του 2000, ως αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης, της κρίσης χρέους και βέβαια της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης και των ανατολικών χωρών, αλλά και της τοπικοποίησης στην Ασία, ως απάντησης στις ποικίλες μορφές των οικονομικών μεταβολών.

Εκτός από την κοινωνική πολιτική, συνιστά η μακροοικονομική πολιτική (πολιτική επιτοκίων, δημοσιονομική, φορολογική πολιτική) αποτελεσματικό όπλο για την αντιμετώπιση της ανισότητας;

 Η μακροοικονομία, και όχι η μικροοικονομία είναι το πραγματικό κέντρο της εξουσίας. Η μακροοικονομική πολιτική, το σταθερό μακροοικονομικό περιβάλλον συνιστούν βασικό όρο για τη μείωση της ανισότητας. Ιδίως πολιτικές που βοηθούν τα χαμηλά εισοδήματα: η αύξηση του κατώτατου μισθού, η διεύρυνση της κοινωνικής ασφάλισης, το κοινωνικό κράτος κ.ο.κ. Ας δούμε μερικές χώρες με πολύ μεγάλη ανισότητα, λ.χ. τη Βραζιλία ή την Αργεντινή. Από το 2000 και μετά, η συστηματική προώθηση πολιτικών μακροοικονομικής σταθερότητας, που δεν υπαγορεύονταν από το κυρίαρχο διεθνώς οικονομικό καθεστώς, καθώς και πολιτικές ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους, μείωσαν την ανισότητα.