Nuit debout vs Panama Papers

του Nτέβιντ Γκρέιμπερ

μετάφραση: Mαίρη Ζαμπετάκη

Place de la République, 6.4.2016. Φωτό: Olivier Laban-Mattei/MYOP (πηγή: “Le Monde”)

Αυτό που βλέπουμε στις ειδήσεις τις τελευταίες μέρες, με τις διαδοχικές αποκαλύψεις των Panama Papers και «Ξάγρυπνες Νύχτες», είναι η πάλη ανάμεσα σε δυο διαφορετικές εκδοχές αλληλεγγύης, σε δυο διαφορετικές παγκόσμιες κουλτούρες – η πρώτη πλήρως αναπτυγμένη και η άλλη ακόμα στα σπάργανα. Η πρώτη εκδοχή αλληλεγγύης είναι προς τους πλούσιους και ισχυρούς, ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, προς εκείνους που στήριξαν τον πλούτο τους στη δύναμή τους.  Η άλλη εκδοχή αφορά την εμφάνιση νέων μορφών επαναστατικής δημοκρατίας, που όλο και περισσότερο αποκτούν παγκόσμιες διαστάσεις.

 Και οι δυο εξαρτώνται από την ικανότητά τους να δημιουργούν χώρους εκτός των τυπικών δομών του κράτους. Αυτό που αρχίζουμε να βλέπουμε, με την επίδειξη αστυνομικής δύναμης πρόσφατα στο Παρίσι, είναι πόσο διαφορετικά αντιμετωπίζονται από τις «δυνάμεις του νόμου και της τάξης».

Τα Panama Papers αποκαλύπτουν τον κρυμμένο πλούτο των υπερ-πλουσίων του κόσμου

του Τσακ Κόλλινς

μετάφραση: Δημήτρης Ιωάννου

Α. Μοντιλιάνι «Καθιστός άνδρας με μπαστούνι» (1918). Ο πίνακας είχε χαθεί και, μέσω των Panama Papers, εντοπίστηκε στη Γενεύη

Καθώς ο παγκόσμιος πλούτος συγκεντρώνεται σε λιγότερα χέρια, οι πλούσιοι του κόσμου μεταφέρουν τρισεκατομμύρια σε υπεράκτια καταφύγια για να αποφύγουν τη φορολόγηση, τη λογοδοσία και τη δημοσιότητα.

Τα μόλις δημοσιευθέντα Panama Papers –τα οποία βρίθουν γαργαλιστικών λεπτομερειών γύρω από τις ύποπτες συμφωνίες πολιτικών ηγετών από όλο τον κόσμο, αλλά και εγκληματιών εμπόρων ναρκωτικών και δουλεμπόρων- λογικά θα δώσουν γερή ώθηση στις (κυρίως αμερικανικές προς το παρόν) εκστρατείες καταστολής αυτών των παγκόσμιας εμβέλειας εχέμυθων πρακτικών και των χωρών που τις διαφυλλάσσουν. […]

Ο Γκάμπριελ Ζούκμαν, συγγραφέας του βιβλίου The Hidden Wealth of Nations: The Scourge of Tax Havens και επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ, εκτιμά ότι ατομικά περιουσιακά στοιχεία αξίας 7,6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων βρίσκονται «κρυμμένα» σε φορολογικούς παραδείσους – ποσό που εκπροσωπεί το 8% του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού πλούτου. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Ζούκμαν, Αμερικανοί πολίτες έχουν τουλάχιστον 1,2 τρις δολάρια σε υπεράκτιες εταιρείες, προκαλώντας απώλειες 200 δισ.  δολαρίων φορολογικών εσόδων το χρόνο σε παγκόσμια κλίμακα. Επιπλέον, οι αμερικανικές πολυεθνικές πληρώνουν για φόρους παγκοσμίως 130 δις δολάρια λιγότερα από αυτά που τους αναλογούν, εκμεταλλευόμενες πρακτικές εταιρικής φοροαποφυγής.

 Τα Panama Papers είναι μόνον η αρχή

του Γρεγκ Γκράντιν

μετάφραση: Δημήτρης Ιωάννου

Έρικ Γκροφ, «Τιμή στον Μαρκ Λομπάρντι»

Αχ και να ήταν σήμερα ζωντανός ο Μαρκ Λομπάρντι! Δύο σημαντικές ειδήσεις έσκασαν την περασμένη εβδομάδα –η μία, από το Bloomberg, αφορούσε έναν ακροδεξιό Κολομβιανό χάκερ ο οποίος, σε συνεργασία με έναν πολιτικό «σύμβουλο» με βάση το Μαϊάμι, εργαζόταν για να επηρεάζει τα εκλογικά αποτελέσματα σε όλη τη Λατινική Αμερική υπέρ συντηρητικών υποψηφίων. Η δεύτερη αφορά μια ετήσιας διάρκειας έρευνα της γερμανικής εφημερίδας Süddeutsche Zeitung και της Διεθνούς Κοινοπραξίας Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) στα διάσημα πια Panama Papers, τα 2,6 τερα-μπάιτ εγγράφων που διέρρευσαν από την εταιρεία νομικών συμβούλων Mossack Fonseca για να αποκαλύψουν τον σκοτεινό ιστό των υπεράκτιων χρηματοοικονομικών συναλλαγών.

Ως καλλιτέχνης, ο Λομπάρντι (σ.τ.μ.: 1951-2000) έγινε διάσημος για τις προσπάθειές του να βρει τρόπους αναπαράστασης οικονομικών σκανδάλων και συνωμοσιών. Ρίξτε μια ματιά στα έργα του, π.χ. στο goo.gl/UjHNa7 και φανταστείτε τι θα είχε κάνει, είτε με τον χάκερ και τη μυστική ομάδα προγραμματιστών που είχε υπό τις οδηγίες του για την εκτέλεση ηλεκτρονικών «βρώμικων πολέμων», είτε με τις πληροφορίες που αποκάλυψαν τα Panama Papers. O Λομπάρντι ήταν ενεργός κατά τις δεκαετίες 1980 και 1990, και το έργο του εστίαζε στην προσπάθεια της σύνθεσης πληροφοριών που μαζεύονταν από τη διερεύνηση σκανδάλων όπως της BBCI, της Lincoln Savings, του Charles Keating, της υπόθεσης Ιράν-Κόντρα κτλ. Κοιτώντας προς τα πίσω, μπορούμε να δούμε σε αυτά τα εγκλήματα τη γένεση αυτού που τώρα αποκαλούμε νεοφιλελευθερισμό – μια παγκόσμια πολιτική οικονομία που βασίζεται στην απορυθμισμένη χρηματοπιστωτική αγορά και απόσπαση πόρων και συντηρείται από το έγκλημα και τη διαφθορά.