Ο Σόϊμπλε δεν είναι «πεισματάρης»· είναι ένας ικανός εκπρόσωπος της γερμανικής πολιτικής
του Μίχαελ Χάινριχ
μετάφραση: Κρινιώ Παππά, Στέλιος Χρονόπουλος
Και τι δεν άκουσε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μετά τον επιτυχημένο εκβιασμό σε βάρος του Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησής του. Η κριτική ήταν σφοδρή: ότι έβλαψε τη δημοκρατία στην Ευρώπη, ότι έβλαψε την καλή φήμη της Γερμανίας στο εξωτερικό και, βέβαια, ότι έβλαψε την «ευρωπαϊκή ιδέα». Έχεις την εντύπωση πως ο άνθρωπος αυτός δεν θέλει να αφήσει τίποτα όρθιο. Δεν είναι παράξενο, έτσι, που έχει ξεκινήσει συγκέντρωση υπογραφών στο διαδίκτυο με αίτημα την παραίτησή του. Κι αν ο Σόιμπλε δεν είναι απλώς πεισματάρης, κακός και ακοινώνητος; Αν είναι απλώς ένας καλός και ικανός εκπρόσωπος της γερμανικής πολιτικής;
Τα τελευταία χρόνια συντελούνται σημαντικές αλλαγές στην πολιτική της Γερμανίας. Και αυτό γίνεται τώρα εντελώς φανερό στην περίπτωση της Ελλάδας. Εδώ και δεκαετίες η γερμανική οικονομία επωφελείται από την Ε.Ε. (και προηγουμένως από την ΕΟΚ) περισσότερο από την οικονομία κάθε άλλου κράτους-μέλους. Το γερμανικό κράτος επωφελείται κι αυτό, αφού αυξάνονται τα φορολογικά του έσοδα. Ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα όριζε τον ή την καγκελάριο, η πολιτική της Γερμανίας για την Ευρώπη στηριζόταν στην εξεύρεση συμβιβαστικών λύσεων και στην χωρίς επιφυλάξεις αποδοχή του ρόλου του μεγαλύτερου πληρωτή στην Ένωση. Γιατί το ποσό που πληρώνει η Γερμανία στην Ε.Ε. είναι ασήμαντο σε σύγκριση με τα κέρδη που αποκομίζει από αυτήν. Αυτή ακριβώς η πολιτική εξεύρεσης συμβιβαστικών λύσεων εγκαταλείφθηκε επιδεικτικά στη σύγκρουση με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Παρόλο που πολλές χώρες ήταν ιδιαιτέρως επιφυλακτικές, η Μέρκελ και ο Σόιμπλε υιοθέτησαν και επέβαλαν μια απολύτως ασυμβίβαστη στάση: η Ευρωζώνη δεν θα αποδέχονταν τίποτα άλλο από την πλήρη και χωρίς όρους παράδοση της ελληνικής κυβέρνησης. Και δεν πρόκειται απλώς για εγκατάλειψη της συμβιβαστικής πολιτικής από μεριάς της Γερμανίας, αλλά και για μια σαφέστατη επίδειξη αυτού του γεγονότος – ως προειδοποίησης προς όλους. Συνέχεια ανάγνωσης