Διατροφικά κάτοπτρα. Σε αναζήτηση της ποιότητας

της Ελένης Κοβάνη

H Ελένη Κοβάνη

H Ελένη Κοβάνη που μας αποχαιρέτισε στις 9 Αυγούστου, ήταν μια διαλεχτή φίλη, συντρόφισσα και επιστήμονας. Από τους Λαμπράκηδες μέχρι το ΚΚΕ εσωτερικού, την ΕΑΡ και τον ΣΥΡΙΖΑ, από την ΑΣΟΕΕ στη Ναντέρ και το Ινστιτούτο Αγρονομίας του Μονπελιέ μέχρι το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών, η Ελένη ξεχώριζε για το ήθος, την επιστημοσύνη και το ουσιαστικό της έργο στους τομείς της αγροτικής κοινωνιολογίας, της πολιτισμικής οικολογίας, των δημόσιων χώρων και εν γένει του αγροτικού κόσμου. «Μικροκαμωμένη, αλλά θεόρατη· λιγομίλητη, αλλά ηχηρή και ρηξικέλευθη. Με μάτια φωτεινά αλλά και μελαγχολικά φώτιζε αόρατες πτυχές της σκέψης, οδηγώντας μας σε αόρατα μονοπάτια του ανθρώπινου πόνου», όπως είπε η Φραίη Καμούτση αποχαιρετώντας της (Εποχή, 1.9.2013).

Σήμερα, Κυριακή 15 του Σεπτέμβρη, στα Χώστια, το χωριό όπου γεννήθηκε και τόσο αγάπησε (στα δημοτικά και τα πολιτιστικά του οποίου είχε έντονη παρουσία) γίνεται το μνημόσυνο της Ελένης. Δημοσιεύουμε αποσπάσματα από το τελευταίο της κείμενο (ολόκληρο, στην ηλεκτρονική έκδοση της «Αυγής» και στο μπλογκ των «Ενθεμάτων»). Το κείμενο (με τίτλο «Διατροφικά κάτοπτρα. Σε αναζήτηση της ποιότητας»), δημοσιεύεται στον συλλογικό τόμο Περί εντοπιότητας και ιδιοτυπίας των τροφίμων. Μια εδαφική προσέγγιση της ανάπτυξης των αγροτικών περιοχών, επιμ. Θεοδοσία Ανθοπούλου, Παπαζήσης, Αθήνα 2013. Ευχαριστούμε θερμά τον εκδότη και την επιμελήτρια.

Στρ. Μπ.

Θεόφιλος, «Μέγα Αρτοποιείον Γεωργίου Παναγιώτη Κοντοφούρναρη», 1933

Ces parfums riches et ce goût  multiple,

changés en signaux doux, se limiteraient-ils

à une suite de  propositions?…Monotones

les fruits et légumes, jusqu’ à l’indifférencié.

La nourriture, indiscernable, ne  se distingue

que sur l’étiquette, par le nom et par le prix.[1]

Michel Serres, Le cinq sen

Η πληθώρα των βιβλίων και των εντύπων- ημερήσιου και περιοδικού τύπου- καθώς και, σε ημερησία βάση, τηλεοπτικές εκπομπές με μαγειρικές συνταγές ελληνικές και ξένες, πολυποίκιλα εξεζητημένες ή μη, δημιουργούν την εντύπωση ενός  αόριστα αειφορικού μαγειρικού σύμπαντος ποτισμένου στα χρώματα, τις γεύσεις μιας άριστα ποιοτικά υγιεινής διατροφής. Θα ήταν μικρόψυχο να δούμε σε αυτόν τον γαστρονομικό πληθωρισμό απλώς τη διαφημιστική εμπορική σκοπιά που ξεγλιστρά στις πολύχρωμες  σελίδες και εικόνες των αντίστοιχα εκδόσεων και εκπομπών.