Κοινωνικός φιλελευθερισμός ή κοινωνική δικαιοσύνη; Ελευθερία, ισότητα, αυτονομία, αλληλεγγύη, σήμερα.

ΔΙΗΜΕΡΙΔΑ, Παρασκευή 12 Oκτωβρίου (15.30-21.00) Σάββατο 13 Οκτωβρίου (11.00-15.00)

ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ (ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ)

Οργάνωση: «Αναγνώσεις» και «Ενθέματα» της Αυγής, Ινστιτούτο «Νίκος Πουλαντζάς», RedNotebook

 Ομιλητές: Στέφανος Δημητρίου, Σταύρος Κωνσταντακόπουλος, Νικόλας Σεβαστάκης, Μανόλης Αγγελίδης,Αλίκη Λαβράνου, Ιφιγένεια Καμτσίδου, Κώστας Σταμάτης, Χρήστος Παπαστυλιανός, Στέργιος Μήτας, Πέτρος-Ιωσήφ Στανγκανέλλης, Γιώργος Μερτίκας, Αλέξανδρος Κιουπκιολής, Κώστας Δουζίνας, Τασία Χριστοδουλοπούλου, Ανδρέας Καρίτζης, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Γιάννης Δραγασάκης.

 Διημερίδα με τίτλο «Κοινωνικός φιλελευθερισμός ή κοινωνική δικαιοσύνη; Ελευθερία, ισότητα, αυτονομία, αλληλεγγύη, σήμερα» οργανώνουν οι «Αναγνώσεις» και τα «Ενθέματα» της Αυγής, το Ινστιτούτο «Νίκος Πουλαντζάς» και το RedNotebook την Παρασκευή 12 και το Σάββατο 13 Οκτωβρίου στο κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών (Προπύλαια).

Μπαλτύς, «Ο δρόμος», 1933

Στόχος του διημέρου είναι να διερευνήσει τα χαρακτηριστικά τα οποία συνθέτουν τον «κοινωνικό φιλελευθερισμό», ο οποίος –και επισήμως, πλέον– αποτελεί την ιδεολογική ταυτότητα του μεγαλύτερου τμήματος της σύγχρονης συντηρητικής παράταξης. Ο «κοινωνικός φιλελευθερισμός» συστήνεται ως εκφραστής των αξιών της αλληλεγγύης και της ελευθερίας. Αυτές, όμως, είναι αξίες οι οποίες εμπεριέχονται στην έννοια «κοινωνική δικαιοσύνη» και, μάλιστα, προϋποτίθενται για τον ορισμό της. Μπορεί, λοιπόν, ο «κοινωνικός φιλελευθερισμός» να εκφράσει το αίτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης, μέσα από τη συνάφεια ελευθερίας και αλληλεγγύης;   Ποια μπορεί και ποια πρέπει να είναι η απάντηση σε αυτή την πρόκληση από τη μεριά της Αριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού; Ποια σημασία της δημοκρατίας και της ελευθερίας προϋποθέτει ο τελευταίος; Αυτά τα ερωτήματα αποτελούν τους άξονες που θα κινηθούν οι  εργασίες του διημέρου.

Φίλοι και αδέρφια…

του Παναγιώτη Παπίδα

Έργο του Thierry Poncelet

Αλλού θα καταλήξω, αλλά λέω να ξεκινήσω από μια βιβλική αναφορά στην οποία προσφάτως έπεσα και είχα πει να την κοπιάρω για «πάσα μελλοντική χρήσιν»: Τι έχει να ωφεληθεί ο άνθρωπος αν κερδίσει τον κόσμο όλο, αλλά απολέσει την ψυχή του; ερωτά (υπό στόματος Ιησού του Ναζωραίου) ο ευαγγελιστής Μάρκος. Το μέλλον τελικά ήταν πολύ κοντινότερα από ό,τι φαντάστηκα…

Εντάξει, δεν υπάρχει μία απάντηση, έτσι κι αλλιώς, στο ερώτημα. Αν ρωτήσεις τους χριστιανούς θα μπορέσουν να σου δώσουν πολύ πειστικότερες απαντήσεις από μένα (που δεν είμαι), αλλά, παρ’ όλα αυτά, αυτές οι απαντήσεις τους εμένα μου αφήνουν μια αίσθηση στυφής γεύσης στο στόμα.

Η ερώτηση μπορεί ίσως να μετατοπιστεί στο «ποιος άνθρωπος;». Καταρχάς ο homosapiens, θα έλεγα εγώ, γνωστός φλέιμερ και τρολ. Αφού λοιπόν, με την έγκυρη παρέμβασή μου, μειώσαμε το πιθανό δείγμα στο 1/4 (προσφάτως πληροφορήθηκα ότι ανακαλύφθηκε και έτερο είδος ανθρώπου, πριν από τους sapiens, γεγονός που ανεβάζει σε τουλάχιστον 4 τον αριθμό των ανθρώπινων ειδών του πλανήτη μας, δυστυχώς οι τρεις εξ αυτών εξαφανισμένοι προ πολλού) θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε ξεχωριστά για καθένα από τα «είδη» των σημερινών ανθρώπων.

Τι έχει να ωφεληθεί ο μεγαλοτραπεζίτης (ή ένας, αντιστοίχως ματσό, μεγαλοεπενδυτής) αν χάσει την ψυχή του, αλλά κερδίσει τον κόσμο όλο; Τι να σας πω; Αυτό προφανώς εξαρτάται από την ψυχή του. Εφόσον αυτό το πράμα έχει φυσική υπόσταση (ελέγχεται ακόμα,) η αξία του είναι σαφώς υποτιμημένη (για να μιλήσουμε με όρους της αγοράς). Ποιος αλήθεια ενδιαφέρεται να αποκτήσει την ψυχή ενός μεγαλοτραπεζίτη; Ενώ τον κόσμο όλο (του μεγαλοτραπεζίτη) αρκετοί μπορώ να πω, χωρίς τον φόβο να λαθέψω. Ο μεγαλοτραπεζίτης, προφανώς, θα γυρίσει την πλάτη στον ευαγγελιστή Μάρκο ή, στην καλύτερη περίπτωση, θα σηκώσει τα φρύδια του σε ένδειξη αποδοκιμασίας γι’ αυτή την απερίσκεπτη και απρονόητη απορία του.