Ο Οβελίξ του ακαδημαϊκού χωριού της Αριστεράς

Ο μονάκριβός μας φίλος Σταύρος Κωνσταντακόπουλος-4

της Αθηνάς Συριάτου

Ο Σταύρος ήταν ο Οβελίξ του ακαδημαϊκού χωριού της Αριστεράς. Γιατί όταν αγαπούσε αγαπούσε πολύ, γιατί όταν έτρωγε έτρωγε πολύ, γιατί όταν μιλούσε μιλούσε πάρα πολύ. Γιατί έβγαζε την πιο πολλή και ουσιαστική δουλειά έχοντας δεύτερο ρόλο. Δεν ήπιε ποτέ από τον μαγικό ζωμό της εξουσίας, όχι επειδή δεν του επιτράπηκε, αλλά επειδή η εξουσία που είχε στην καρδιά των φοιτητών και των συναδέλφων του τού έφτανε και του περίσσευε. Αντίθετα από τον Οβελίξ, δεν ήταν αφελής, αλλά ένας χαρισματικός δάσκαλος και διανοούμενος. Πιο πολύ απ’ όλα όμως ήταν αυτός που μας αποκαλούσε «ψυχούλα μου», όσους και όσες κατ’ ελάχιστον θεωρούσε ότι συγγένευαν ψυχικά μαζί του.